ช่วยฉันด้วย...1
361 คำ
“ตาแน่ใจนะว่าเขาเต็มใจ พี่ไม่เอานะถ้าอะไรที่มันเสี่ยงคุก” ธีร์หันมามองแล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เต็มใจสิคะ พอดีเพื่อนตาเขาต้องรีบใช้เงิน ตาฝากพี่ธีร์หาแขกกระเป๋าหนักให้เขาได้มั้ยคะ” สิตายังคงปั้นแต่งเรื่องต่อไป ในขณะที่ธีร์เริ่มคล้อยตามในสิ่งที่สิตาบอก
“เดี๋ยวพาไปไว้ที่ห้องรับรองแขกนะ และพี่จะจัดการหาแขกให้เพื่อนเราเอง” ธีร์เสมองหน้าสิตาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินออกไปอย่างใช้ความคิด เพราะตัวเขาก็ไม่อยากทำแบบนี้ และผับของเขาก็ไม่เคยมีการขายบริการ
“ขอบคุณนะคะพี่ธีร์” สิตาตะโกนไล่หลังธีร์ แต่ร่างสูงก็ไม่ได้หันกลับมาสนใจเธอแต่อย่างใด
เมื่อตกลงกับธีร์ได้เรียบร้อยแล้ว สิตาจึงเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วก็ต้องพบว่า เพลงขวัญเมาล้มพับไปแล้ว
"พวกแก รีบพายัยเพลงตามฉันมา" สิตาออกคำสั่งกับไพลินและวาดจันทร์
ทั้งสองจึงประคองร่างบางของเพลงขวัญตามสิตาไปอย่างทุลักทุเล จนกระทั่งถึงห้องรับรองแขกที่จัดไว้สำหรับแขกวีไอพี ที่สำหรับไว้ระเริงกามกับบรรดาสาวๆ ที่หิ้วเข้ามา ทั้งสองจึงวางร่างบางของเพลงขวัญลงไปกับที่นอน
"ช่วยไม่ได้นะเพลงเธออยากเด่นกว่าพวกฉันเอง เขาเรียกว่าสิบปีล้างแค้นก็ยังไม่สาย" สิตาเอ่ยขึ้นมาเสียงเยือกเย็น
ในขณะที่วาดจันทร์และไพลินมองร่างที่นอนเมาไม่ได้สติด้วยความสะใจ ทั้งๆ ที่เพลงขวัญไม่เคยทำอะไรพวกเธอเลย เพลงขวัญเป็นเพื่อนที่แสนดีตลอด แต่ความอิจฉามันทำให้เพื่อนจอมอิจฉาทั้งสามคนทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ร่างบางของเพลงขวัญหลับไม่ได้สติด้วยความมึนเมา ทั้งสามคนจึงเดินออกไปจากห้อง
"ขอให้มีความสุขมากๆ นะเพลง" สิตาหันมาเอ่ยกับเพลงขวัญที่หลับไม่ได้สติ
- ผู้เขียน
