ช่วยฉันด้วย...2
379 คำ
ไพลินและวาดจันทร์ได้แต่ยิ้มด้วยความขบขัน โดยไม่ได้สนใจว่าพวกเธอทั้งหมดได้ร่วมกันทำลายอนาคตของเพลงขวัญ
เมื่อทั้งสามออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว สิตาจึงเดินเข้าไปหาธีร์ซึ่งกำลังสั่งงานบอดี้การ์ดอยู่
"พี่ธีร์คะ ขอคุยด้วยสักครู่ค่ะ" สิตาเอ่ยแทรกในระหว่างที่ธีร์กำลังคุยกับบอดี้การ์ดอยู่ ธีร์หันหน้ามาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันไปสนทนากับสิตาตามที่เธอต้องการ
“ว่าไงตา”
“เรื่องที่ตาคุยกับพี่ธีร์ไว้ ตาพาเพื่อนไปไว้ที่ห้องแล้วนะคะ ฝากพี่ธีร์จัดการต่อให้ด้วย” สิตากล่าวด้วยแววตาเยือกเย็น ตอนนี้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“เดี๋ยวพี่จัดการให้” ธีร์รับคำก่อนที่เขาจะหันมาสนใจสนทนากับบอดี้การ์ดต่อ สิตาเห็นดังนั้นจึงเดินออกไปด้วยความสาแก่ใจ
เมื่อสิตาเดินมาที่โต๊ะก็พบไพลินและวาดจันทร์รอเธออยู่
“เป็นไงบ้างตา เรียบร้อยมั้ย” วาดจันทร์ถามด้วยความกระตือรือร้น
“เรียบร้อย เราปล่อยให้พี่ธีร์จัดการต่อ แล้วเรารีบกลับกันเถอะ” สิตากล่าวออกมาด้วยความรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เพราะเธอกลัวว่าธีร์จะรู้ว่าเธอวางยาเพลงขวัญ
“ใช่ๆ” ไพลินเอ่ยขึ้นมาด้วยความรู้สึกเห็นด้วย
ทั้งสามคนจึงไปที่รถของสิตา ก่อนที่สิตาจะทำหน้าที่สารถี และขับออกไปจาก Heaven Pub อย่างรวดเร็ว และทั้งหมดก็สนทนากันในรถด้วยความสนุกสนาน โดยไม่ได้คำนึงถึงเลยว่าสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่มันผิด
หลังจากที่สั่งงานบอดี้การ์ดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ธีร์จึงเดินขึ้นไปบนห้องรับรองแขกวีไอพี เมื่อเขาเดินเข้าไปเขาพบผู้หญิงสวยกำลังนอนหลับไม่ได้สติ นั่นยิ่งทำให้เขาแปลกใจ เพราะถ้าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะขายตัวอย่างที่สิตากล่าว เธอไม่น่าจะมานอนสลบไสลอยู่เช่นนี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นธีร์จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างบาง พร้อมกับเขย่าเข้าไปที่แขนของหญิงสาวเพื่อทำการปลุกเธอ เขาใช้เวลาอยู่สักพัก ร่างบางจึงรู้สึกตัวขึ้นมาด้วยความมึนเมา
- ผู้เขียน
