วันถัดมาเขาก็ยังมาที่บ้านแต่เช้าพร้อมกับอาหารเช้าจากร้านดังเช่นเดิม แต่คิดแล้วก็อดขำกับชีวิตตนเองไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนเป็นเธอที่ทำแบบนี้ ดูแลเขาทุกอย่าง ทั้งตื่นเช้า ทั้งทำงานบ้านให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ทั้งหาของเตรียมไว้ให้เขา และดูเหมือนชุดที่เขาใส่น่าจะเป็นชุดสุดท้ายที่ซักไว้ให้แล้วล่ะสิ ถึงได้หอบผ้ามาตะกร้าใหญ่
“ผิง สอนเราซักผ้าหน่อยสิ เราซักไม่เป็น ไม่รู้น้ำยาใส่ตรงไหน แล้วแยกผ้ายังไง” ชายหนุ่มเห็นกองผ้าตัวของตัวเอง ก็ตัดสินใจเอามาบ้านนี้เสียเลย และถือว่ากิจกรรมซักผ้าจะเป็นการเชื่อมสัมพันธ์
“โธ่...พ่อนี่ไม่เก่งเลยฮะ กล้ายังซักเป็น” กล้ากวีอวดพ่อขณะที่ดื่มนมจากกล่อง
“ฮะ...ขนาดพี่กล้าก็ซักเป็นเหรอ...โอ้โหนี่มันเจ๋งมากเลยนะ พ่อโตขนาดนี้ยังทำไม่เป็นเลย”
“แน่นอนฮะ เพราะป๋มจะช่วยแม่ดูแลน้องอยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องพึ่งพ่อ”
อ่าว ชมอยู่ดี ๆ มาแขวะเขาเสียอย่างนั้น ไม่สำนึกกับของอร่อยเมื่
