เวลาผ่านไปจนเย็น ยังไม่มีข่าวว่าพบพ่อของลูกเลย เธอไปรับลูกก็กังวลใจไปด้วย แล้วอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะครบ 24 ชั่วโมงแล้ว ไม่เคยรู้สึกกังวลและสับสนขนาดนี้มาก่อนเลย เธอบอกได้เลยว่ายังรักและเป็นห่วงเขามากเช่นเดิม
“ดนัยเจอไหม” ภริตาโทรหาดนัยอีกครั้ง
“ไม่เจอเลย เช็กตามโรงพยาบาลแล้วก็ไม่มี กำลังให้เพื่อนที่เป็นตำรวจเช็กป้ายทะเบียนรถว่ามีอุบัติเหตุที่ไหนหรือเปล่า” เดชดนัยเองก็ร้อนใจเพื่อนหายไปตั้งแต่เมื่อวาน ไม่รู้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา เกิดไปฆ่าตัวตายทำไง
“ถ้าได้ข่าวยังไงบอกเราด้วยนะ เด็ก ๆ เริ่มถามหาแล้ว” ภริตาที่เห็นลูก ๆ ชะเง้อแต่หน้าบ้านหารถพ่อ แต่พ่อก็ไม่มาสักที มือถือของเขาก็ติดต่อไม่ได้ พยายามทำใจดี ๆ หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
เธอโทรไปหานิติที่คอนโดที่เขาซื้อไว้ แต่นิติบอกว่าเขาไม่ได้เข้ามาที่นั่น ทั้งคอนโดถูกขายและเปลี่ยนมือไปแล้วไม่กี่วันที่ผ่านมานี่เอง
ตกเย็นเธอทำอาหารเย็นง่าย ๆ
