เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ตอนนี้ เวลานี้ที่ยังไม่ถึงหกเดือนเสียอย่างเดียวจะมีคำว่าแต่ทำไม เขาก็รอฟังว่าเธอจะสร้างเงื่อนไขอะไรอีก
“แต่อะไรพูดมาเลยทำได้ทุกอย่าง ขอแค่หายโกรธกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันเหมือนเดิม ย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ก็ได้” เขาพูดอย่างใจป้ำสุด ๆ
“ยังไม่หายโกรธจนกว่าจะครบหกเดือนและยังไม่นอนร่วมเตียง”
นั่นไงผมคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นสิ่งที่ผมขัดใจ ไม่ให้นอนด้วยนี่ใจจะขาดแน่นอน แต่ว่าเธอยอมถอยให้ผมขนาดนี้ ผมก็จะลองพยายามดูสักตั้ง
“ขออาทิตย์ละวันได้ไหมนอนกอดเฉย ๆ ก็ได้”
ได้คืบจะเอาศอก
“ไม่...หากไม่ทำอย่างที่บอก...”
“ก็ได้ครับอีกแค่ไม่กี่เดือนต้องไหว” เขาคิดว่าทำดีมากขนาดนี้เธอจะยอมอ่อนข้อให้บ้าง แต่ไม่เลยยังใจแข็งอยู่อีกเหรอ นี่เกือบเอาชีวิตไปทิ้งแม่น้ำแล้วนะ
“แต่ให้นอนในห้องได้แต่นอนพื้น” นี่ถอยให้อีกนิดนึงแล้วนะ เธอจะซื้อที่นอนอย่างดีให้ก็แล้วกันจะได้ไม่เจ็บหลัง
เข
