สุดท้ายกรต์สินีก็นั่งอยู่ด้านข้าง โดยที่กวินภพเป็นคนขับมุ่งหน้าสู่ภาคใต้ เพื่อไปปรับความเข้าใจกับเมียและลูก โดยที่กิ่งอาสาพาไปเพราะเคยไปพักกับสามีครั้งหนึ่งเมื่อครั้งยังไม่ได้จบความสัมพันธ์
กว่าสี่ชั่วโมงที่เขาขับรถมาโดยมีแวะพักเติมน้ำมันและก็เข้าห้องน้ำ ไม่ได้เถลไถลที่ไหน ด้วยคิดถึงเมียกับลูกตั้งแต่รู้ว่าโดนทิ้งไป ทั้งอยากไปกันท่าไอ้ดนัยด้วย ก่อนที่มันจะขโมยลูกกับเมียเขาไป
“เพราะกิ่งแท้ ๆ เลยถึงทำให้ผิงกับกวินเข้าใจผิด” กรต์สินีพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด หลายครั้งเธอก็รบกวนกวินมากเกินไปจริง ๆ ไม่แปลกที่ผิงจะโกรธและขอเลิกกับกวิน เธอไม่อยากทำให้ชีวิตของทั้งคู่เกิดปัญหาเพราะเธอเป็นต้นเหตุ
“ไม่ต้องพูดแล้วกิ่ง หากจะผิดผมมากกว่าที่ผิด ที่ไม่ใส่ใจดูแลลูกเอง” โทษใครไม่ได้ต้องโทษเขาฝ่ายเดียวเท่านั้น แต่ผิงก็ไม่น่าวู่วามเลย มีอะไรคุยกันดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นจะต้องหนีไปอย่างนี้
ยามสิ้นแสงอาทิตย์ที่
