“กินก่อนจะเย็นเดี๋ยวไม่อร่อย” เธอนอกจากมีสายตากดดันของสามีแล้ว ยังมีลูกที่เห็นอาการของเธอไม่ยอมกินก็เริ่มไม่อยากกิน เธอจึงฉีกยิ้มให้และถามลูก ๆ ก่อน
“อร่อยไหมคะคนเก่งของแม่”
กล้ากวีขมวดคิ้วจนเป็นปม ไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี หากตอบว่าไม่อร่อยก็จะโกหก หากตอบว่าอร่อยแม่จะเสียใจหรือเปล่า เขาคิดมากจนกังวลแล้วปากเริ่มแบะขึ้นคล้ายอยากร้องไห้ไม่รู้ว่าจะบอกอย่างไร ภริตาเห็นดังนั้นจึงรีบเอ่ยขึ้น
“แม่ก็ว่ามันอร่อยนะ หรือลูกไม่ชอบแล้ว”
“ก็คุณไม่กินแล้วลูกก็ทำตาม” เขาตำหนิที่เธอทำตัวต่อต้านจนลูกสับสน
“ไหนคนเก่งของแม่กินอีกคำสิ บอกหน่อยว่ายังอร่อยเหมือนเดิมไหม ถ้าไม่เหมือนเดิมแล้วแม่จะได้เปลี่ยนร้านไม่พาไปดีไหมคะ”
กล้ากวีที่ชื่นชอบรีบบอกทันที เพราะกลัวว่าแม่จะไม่พาไปร้านนี้
“อร่อยฮะแม่” เขาตอบแล้วก็ก้มหน้า
“อร่อยก็กินเยอะ ๆ ครับ น้องแก้วด้วย”
เมื่อแม่ไม่โกรธเขาสองคนแล้ว สีหน้าของกล้ากวีค่อย
