ขึ้นมาบนรถต่างคนก็ต่างไม่พูดอะไร เขมราชนั่งหน้าตรงมองทางตรงหน้าลูกเดียว ส่วนขวัญนรีก็มองข้างทางไปเรื่อย เหมือนทั้งคู่กำลังเล่นสงครามประสาทอยู่ ถ้าใครพูดก่อนจะเป็นคนแพ้ และขวัญนรีก็คือคนนั้น
"คุณพาหนูมาที่นี่ทำไม" เขาพาเธอมาที่บ้านบูรพาพัฒน์แทนที่จะเป็นหอพัก
"กลับมาอยู่ที่นี่เถอะ อยู่ที่หอพักความปลอดภัยต่ำแบบนั้น ฉันเป็นห่วง คุณพ่อคุณแม่ก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน"
"ไม่"
"เดี๋ยวฉันจะออกไปอยู่ที่อื่นเอง ไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะไม่รักษาสัญญา ฉันรักเธอมากนะของขวัญ ขอแค่เธอเอ่ยปากบอกฉันก็พร้อมจะทำให้เธอทุกอย่างนั่นแหละ" ถ้าเธอไม่อยากเห็นหน้าเขา ต่อไปเขาก็ไม่มาให้เธอเห็น ทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทรมาน แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ขวัญนรีก็หลุดจากวงโคจรชีวิตเขาไปอย่างสมบูรณ์ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงทนไม่ได้
"แต่หนูอยากกลับไปอยู่หอพักเหมือนเดิม"
"ฉันคืนห้องไปแล้ว ของของเธอฉันก็ให้คนขนมาไว้ที่นี่หมดแล้ว"
"ได้ยั
