หนึ่งเดือนผ่านไป
ชีวิตของขวัญนรีเริ่มเข้าที่เข้าทาง เธอกลับมาเป็นเด็กปีหนึ่งที่เต็มไปด้วยความสดใสอีกครั้ง ขวัญนรีสนิทกับพ่อมากขึ้น คมสันต์ยอมถอนฟ้องปรายฟ้าตามที่ลูกสาวขอ ทำให้หญิงสาวอันตรธานหายไปจากชีวิตของขวัญนรีอย่างไร้ร่องรอยเหมือนกับใครอีกคน
"อึ่ก!" ร่างเล็กยกมือปิดปากก่อนรีบผุดลุกจากที่นอนทั้งที่ยังตื่นไม่เต็มตา ขวัญนรีวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำกับโถสุขภัณฑ์จนหมดแรง
ใบหน้าหวานแดงเถือก ตากลมแดงก่ำขัดกับใต้ตาดำคล้ำชนิดหมีแพนด้ายังต้องอาย ไหนจะสิวผดที่ขึ้นกันให้พรึ่บจนหน้าที่เคยเนียนเรียบคล้ายพื้นผิวดวงจันทร์เข้าไปทุกที
ขวัญนรีมองตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา แค่สอบใกล้จะสอบไฟนอลเทอมแรกเธอยังดูไม่จืดขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยว่ากว่าจะจบสี่ปีหน้าเธอจะพังขนาดไหน
"เฮ้อ รู้งี้เลือกเรียนคณะที่ตัวเองชอบซะตั้งแต่แรกก็ดี ไม่น่าไปอยากเอาใจเขาเลยเรา"
ขวัญนรีคิดว่าสาเหตุที่ตัวเองมักตื
