"หิวหรือยัง" เขมราชถามขณะสอดตัวเข้ามาในรถ หลังออกมาจากคลินิก ขวัญนรีได้ยาบำรุงมาหลายอย่างพร้อมกับสมุดฝากครรภ์สีชมพูหนึ่งเล่ม ในช่องที่ให้กรอกชื่อบิดาเขียนว่าเขมราช บูรพาพัฒน์เป็นที่เรียบร้อย ส่วนมารดาก็นางสาวขวัญนรี ศิริลักษณ์ เธอกลับไปใช้นามสกุลของแม่ แต่อีกไม่นานหรอกเขาจะทำให้เธอเปลี่ยนกลับใช้บูรพาพัฒน์เหมือนเดิมให้ได้
"ไม่หิวค่ะ"
"ไม่หิวก็ฝืนกินสักคำสองคำไม่ได้เหรอ ตอนนี้ของขวัญของคุณเขมไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ ไม่สงสารลูกเหรอ หืม" ตั้งแต่รู้ตัวว่ามีลูกกับเธอ เขมราชก็พูดจาและปฏิบัติกับเธอด้วยความอ่อนโยนมากขึ้น ยอมรับว่ามันทำให้เธอรู้สึกดี แต่อีกใจมันก็ทำให้เธอรู้สึกนอยด์อย่างไม่มีเหตุผลเหมือนกันที่คิดว่าที่เขาเป็นอย่างนี้ก็เพราะเจ้าตัวน้อยคนเดียว
"กินเค้กแทนได้ไหมคะ หนูไม่ค่อยอยากกินข้าวสักเท่าไหร่"
"เค้กมีแต่แป้งกับน้ำตาลทั้งนั้น เดี๋ยวลูกก็ขาดสารอาหารกันพอดี ไหนจะเสี่ยงครรภ์เป็นพิ
