"งื้อ" คนตัวเล็กในอ้อมกอดแกร่งครางออกมาด้วยความอึดอัด บอกให้กอดแน่นๆ แต่นี่มันก็แน่นเกินไปไหม แสงสว่างที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างทำให้ขวัญนรีต้องหยีตาก่อน ปลายคางเขียวครึ้มเป็นสิ่งแรกที่เธอเห็น
"จุ๊บ!" ขวัญนรีจูบเข้าที่ปลายคางอย่างเร็วๆ ก่อนจะค่อยดึงมือเขาออกจากเอว เหลือบมองนาฬิกาบนผนังก็พบว่ายังไม่สายมาก แค่หกโมงกว่าๆ ยังนอนต่อได้อีก แต่เธออั้นฉี่ไม่ไหวแล้ว
"เอ๊ะ! มือไปโดนอะไรมาเนี่ย เมื่อคืนยังไม่มีเลย" มือขวาของเขาพันด้วยผ้าก๊อซหนาเตอะ
"คุณเขมตื่นมาคุยกันเดี๋ยวนี้เลยนะ" ปลุกด้วยการเขย่าตัวเขาเบาๆ เขมราชเป็นคนความรู้สึกไว ไม่นานก็รู้สึกตัวตื่น
"มีอะไร เจ็บท้องเหรอ"
"นี่มันอะไรคะ แผลนี่คุณไปได้มาจากไหน"
"อ้อ เมื่อคืน ตอนเธอหลับไปไอ้ฌานโทร.มาบอกว่ามีเรื่องที่คลับฉันก็เลยไปช่วย" เรื่องนี้คงเป็นเรื่องเดียวในชีวิตที่เขาจะโกหกขวัญนรี ไม่ใช่ว่ากลัวเธอจะเป็นห่วงใยเป็นใยไอ้เวรนั่นหรอก แต่เขา
