บทที่ 10
1181 คำ
ณ ร้านอาหารหรูบนดาดฟ้าแห่งหนึ่ง บรรยากาศแสนโรแมนติกเป็นใจ เขมราชพาแฟนสาวมาดินเนอร์ฉลองครบรอบสามปีที่คบหากัน
"แต่งงานกับเขมนะปราย" หลังทานอาหารคอร์สหลักเสร็จ จิบไวน์รสนุ่มละมุนลิ้นกันมาพักหนึ่ง เรือนกายสูงใหญ่ผลุนผลันลุกออกจากเก้าอี้ ก่อนย่อตัวคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นขอผู้หญิงตรงหน้าแต่งงานด้วยแหวนเพชรน้ำงาม
"เขม" ว่าที่เจ้าสาวน้ำตารื้น แสร้งยกมือปิดปากเหมือนคาดไม่ถึงว่าจะถูกแฟนหนุ่มขอแต่งงาน ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วว่าเขมราชต้องขอเธอแต่งงานแน่ๆ เพราะไม่บ่อยนักหรอกที่ชายหนุ่มจะกำชับให้เธอแต่งตัวสวยๆ แล้วพามาดินเนอร์ร้านอาหารอิตาเลียนหรูหราระดับมิชลินสตาร์
"ว่าไงจะแต่งกับเขมหรือเปล่า แต่งตอนนี้สัญญาเลยว่ารักและดูแลไปตลอดชีวิต มีบริการทำลูกให้ฟรีครึ่งโหลด้วย"
"คนบ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้"
"สรุปว่าปรายจะแต่งไหมเนี่ย ตะคริวจะกินขาเขมแล้วนะ"
"แต่งสิ ไม่แต่งได้ไง เรื่องอะไรปรายจะเสียตัวให้เขมฟรีๆ" ปรายฟ้ายื่นมือซ้ายให้เขมราชสวมแหวนเพชรเข้าที่นิ้วนาง ขนาดแหวนพอดีเป๊ะ
"หึๆ เขมรักปรายนะ สัญญาว่าจะไม่ทำให้เสียใจ จะทำให้ปรายมีความสุขมากๆ"
"ปรายก็รักเขมเหมือนกัน สัญญาว่าจะเป็นภรรยาดี ซื่อสัตย์กับเขมคนเดียวตลอดไป"
"’งั้นคืนนี้ขอรางวัลให้เขมด้วยได้ไหม เขมอยากกอดปรายจะแย่ เราไม่ได้เจอกันตั้งหนึ่งอาทิตย์แน่ะ เดี๋ยวคอนดอมมันจะหมดอายุซะก่อนนะ"
"ก็เขมเอาแต่ทำงาน" วันหยุดเขมราช ให้งมหาเข็มในมหาสมุทรยังง่ายกว่า
"แล้วจะให้หรือเปล่า"
"ตามใจสิ"
"เขมขอสามรอบเป็นอย่างต่ำนะครับที่รัก" เขมราชโน้มหน้าฝังปลายจมูกที่แก้มนุ่มของแฟนสาว พลันเสียงตบมือของลูกค้าโต๊ะอื่นที่อยู่รายล้อมโต๊ะของว่าที่เจ้าบ่าวและว่าที่เจ้าสาวก็ดังขึ้นเกรียวกราวแสดงความยินดีหลังแอบพากันเมียงมองเงียบๆ อยู่นาน
“กลับกันเถอะเขม ปรายเขิน”
"ไม่รอกินของหวานก่อนเหรอ สั่งไปตั้งเยอะ"
"หายอยากแล้ว ตอนนี้ปรายอยากกินเขมมากกว่า" ปรายฟ้ากัดริมฝีปากล่างยั่ว เขมราชกระตุกยิ้มมุมปากชอบใจ เขาไม่ชอบกินของหวานอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหาอะไร ออกจะเกิดอารมณ์เสียด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้เขาก็อยากขย้ำแฟนสาวเต็มแก่แล้วเหมือนกัน ท่อนแขนแข็งแรงเอื้อมโอบเอวบางคอด
จากรูฟท็อปชั้นสี่สิบแปดมาถึงลานจอดรถใช้ราวห้านาที และในห้านาทีนั้นเขากับปรายฟ้าก็นัวเนียกันมาตลอดทาง
Rrrr Rrrr…
ทว่าก่อนจะได้เข้าไปขลุกกันในรถต่อ โทรศัพท์ของเขมราชก็มีสายเข้าเสียก่อน ไม่ปล่อยให้โทรศัพท์สั่นนาน ชายหนุ่มรีบผละออกจากหญิงสาวแล้วกดรับทันที
"ว่าไงไอ้ชิน"
[สารวัตรครับ มีสายรายงานว่าหาตัวไอ้ป๊อดเจอแล้วครับ ตอนนี้มันกำลังกบดานอยู่ที่สนามแข่งรถเถื่อนแถวปทุม เราจะจับมันคืนนี้เลยไหมครับ]
"ไม่ เราจะจับมันตอนนี้เลยต่างหาก เตรียมคนให้พร้อม อย่าลืมย้ำกับทุกคนด้วยว่าถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง ห้ามจับตายเด็ดขาด คนชั่วช้าสารเลวอย่างมันต้องอยู่รับกรรมบนดินนานๆ"
[รับทราบครับ เดี๋ยวผมส่งโลเคชันให้] ชินดนัยเป็นฝ่ายตัดสายทิ้งเพื่อจะส่งโลเคชั่นสนามแข่งรถเถื่อนให้สารวัตรหนุ่ม
"ปราย เขมต้องไป..."
"เขมจะทิ้งปรายไปทำงานอีกแล้วเหรอ ทั้งๆ ที่เพิ่งขอปรายแต่งงานได้ไม่ถึงสิบนาทีเนี่ยนะ" ปรายฟ้าหน้าบึ้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขมราชเห็นงานสำคัญกว่าเธอ และทุกครั้งเธอก็ยอมปล่อยให้เขาไปโดยที่ไม่เคยปริปากว่าอะไรสักคำ แต่ครั้งนี้มันเกินไปจริงๆ เพิ่งถูกขอแต่งงานแหม็บๆ ผู้หญิงที่ไหนอยากจะอยู่ห่างจากแฟนกัน แล้วตอนนี้เธอก็มีอารมณ์มากด้วย
"เขมขอโทษ"
"ตำรวจทั้งโรงพักมีแค่เขมคนเดียวหรือไง ทำไมต้องเป็นเขมทุกครั้งที่ต้องออกไปจับคนร้ายพวกนี้"
"คดีนี้เขมเป็นคนรับผิดชอบ ยังไงเขมก็ต้องไป ถ้าไม่ได้จับมันด้วยมือของตัวเอง เขมคงนอนตายตาไม่หลับ ไม่รู้ว่าต้องมีเด็กผู้หญิงอีกกี่คนที่จะโดนมันข่มขืนแล้วฆ่า" ไอ้เวรตะไลนี่มันคลั่งพรหมจรรย์เป็นบ้าเป็นหลัง ที่ระยำไปกว่านั้นคือเป้าหมายของมันส่วนมากมักเป็นเด็กผู้หญิงวัยประถมไม่ก็มัธยมต้นที่ยังไม่ทันใช้คำว่านางสาว
"แต่เขมสังกัดอยู่หน่วยปราบปรามยาเสพติดไม่ใช่เหรอ ปรายจำได้"
"มันพ่อค้ายาตัวเป้งเลยล่ะ คดียาเสพติดยาวเป็นหางว่าว”
"ปรายไม่อยากให้เขมไปเลย เลิกเป็นตำรวจได้ไหม ปรายขอ"
"ปราย ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเรียกร้องเอาแต่ใจนะ" เขมราชดุคนรักเสียงเข้ม นานทีปีหนเส้นความอดทนในสมองจะขาดเปรี๊ยะ คนที่บอกให้เขาเลิกเป็นตำรวจมีมากพอแล้ว ปรายฟ้าไม่ควรเป็นหนึ่งในนั้น เธอควรเป็นคนที่อยู่เคียงข้างและเข้าใจเขามากที่สุดกว่าใครเพื่อน
"ปรายแค่เป็นห่วง"
"ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก อันตรายกว่านี้เขมก็ผ่านมาแล้ว กลับไปรอเขมที่คอนโดนะ ถ้างานเสร็จเร็ว เขมจะรีบกลับไปจัดให้หลายๆ ดอกเลย" เขาพูดทีเล่นทีจริง เพราะรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตึงใส่ปรายฟ้ามากเกินไป ครั้นหญิงสาวยิ้มออก เขาก็ส่งเธอขึ้นแท็กซี่ ส่วนตัวเองก็รีบเหยียบคันเร่งมิดไมล์ไปตาม GPS ที่ชินดนัยส่งมาให้
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขมราชก็มาถึงที่หมาย สนามแข่งรถเถื่อนร้างผู้คน ด้วยเพราะคืนนี้เป็นคืนวันธรรมดา หายห่วงเรื่องคนบริสุทธิ์จะโดนลูกหลงไปหนึ่งเปลาะ ทว่าน่าเสียดายที่คืนวันต่อๆ ไปมันคงไม่มีโอกาสได้เปิดต้อนรับสิงห์นักบิดตัวไหนอีก เพราะเขาจะกวาดล้างมันให้สิ้นซาก
"เดี๋ยวผมจะเข้าไปก่อน หมวดกับจ่าค่อยตามเข้าไปทีหลัง"
"รับทราบครับสารวัตร!!" หมวดชินดนัยกับจ่าแสงตะเบ๊ะรับคำสั่ง วันนี้โรงพักตำรวจอยู่เวรกันไม่กี่คนชินดนัยจึงตามจ่าแสงมาได้คนเดียว
พลั่ก!
ขายาวแข็งแรงถีบประตูบานหนึ่งออก มือหนาสองข้างถือปืนเล็งไปข้างหน้า หน่วยตาคมหรี่แคบ ครั้นเห็นไอ้สัตว์นรกในสภาพล่อนจ้อนกำลังปู้ยี่ปู้ยำผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนโซฟา
กริ๊ก!
เขมราชจ่อปลายกระบอกปืนไปที่ขมับมันเลื่อมเหงื่อ
"ขอกูร่วมวงด้วยคนสิ"
- ผู้เขียน
