“ฉันไม่ใช่พวกชอบหลอกตัวเองเหมือนเธอ ไม่ว่าปฏิเสธยังไง เราก็ได้เสียเป็นเมียผัว ถึงจะแค่ชั่วข้ามคืนก็ถือว่าช้ามเส้นเพื่อนกันไปแล้ว อ๊ะ! แต่อย่าเพิ่งเข้าใจอะไรผิดไปล่ะ ที่ฉันมาที่นี่ ไม่ได้มาตามตื๊ออะไรเธอหรอกนะ ฉันมาเรื่องงาน แล้วจำได้ว่าเธอมีโรงแรมอยู่ที่นี่”
คำพุดเหมือนไม่มีอะไรสำคัญ ดูเรียบรื่นแต่กลัยส่งคลื่นสะท้อนถึงหัวใจดวงเล็กในทรวงอกอวบอิ่ม พาให้มันหวิววูบไปไม่น้อย ใบหน้าสวยฉายแววผิดหวังออกมาแวบหนึ่งแต่เจ้าตัวก็รีบปรับให้คืนเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นกัน
“ก็ดี ขอบใจที่ยังนึกถึงโรงแรมเล็กๆ ของฉัน”
พีรดาเหยียดยิ้มสู้กลับ ในเมื่อปริญอยากจะไล่ต้อนกันนัก เธอก็จะไม่หนี ขณะเดียวกันก็จะไม่ยอมให้เขาเป็นฝ่ายรุกไล่อยู่ฝ่ายเดียวแน่
“ถ้าอย่างนั้น เจ้าบ้าน และเพื่อนที่ดีก็ควรจะพาฉันไปดินเนอร์คืนนี้...หรือเปล่า?” คนตัวสูงพูดขึ้นอย่างเป็นเรื่องปกติสามัญ
“เอาสิ นานๆ ทีจะได้เลี้ยงเพื่อนรั
