25

1119 คำ

“พูดเล่นใช่ไหม?” พีรดานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกตนเองด้วยเช่นกัน ไม่รู้ว่าปริญพูดจาแบบนี้ไปเพื่ออะไร แต่ไม่อยากให้ชายหนุ่มจับได้ว่า เธอกำลังหวั่นไหวกับคำพูดเล่นๆ ของเขาจนเวลานี้หัวใจมันเต้นโครมครามไปหมด “ฉันพูดเรื่องจริง ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่…ทำแบบนั้นกับเธอ” ปริญพูดออกไปตามตรง หากพีรดาเปิดใจสักนิดก็จะรู้ว่าเขาไม่ได้คิดกับเธอเหมือนเพื่อนอีกต่อไป เพียงแต่รอเวลาที่เหมาะสมเพื่อบอกความในใจที่มีมาโดยตลอด “หึ พูดไปเรื่อย นายทำแบบนั้น เพราะนายกำลังมีความต้องการแบบผู้ชายทั่วๆ ไปเป็นกันต่างหาก” หญิงสาวแกล้งทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ราวกับว่าตนเองผ่านเรื่องอย่างว่ามาอย่างโชกโชน “ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่คนอย่างฉันไม่ใช่จะเอากับใครไปเรื่อยแน่นอน” “ปริญ!” พีรดาเสียงดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกล้าพูดจาแรงๆ ออกมา โดยไม่รู้จักอายเลยสักนิด “จะเสียงดังทำไม เดี๋ยวคนอื่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม