“ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนฉันหรอก”
ปริญพูดขึ้นพร้อมกับสบตาพีรดา เขาไม่รู้ว่าควรเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังดีไหม แต่ใจหนึ่งก็อยากจะให้แม่ตัวดีรับรู้ว่า ตอนนี้ เขาไม่มีความรู้สึกหลงเหลือให้กับเมรีญาและเขมมิกาอีกต่อไปแล้ว ไอ้อาการของเขาที่เป็นอยู่จากยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่แหละ เขาหาใครมาทดแทนเธอไม่ได้สักที
“นายอยากเล่าไหม” พีรดาเอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ ใจหนึ่งก็เกรงว่าจะไปสะกิดแผลของปริญอีก อีกใจก็กลัวว่าคนที่รับความเจ็บปวดไม่ได้จะเป็นเธอเสียเอง
“ผู้หญิงที่ฉันตามจีบในช่วงที่เราไม่ได้ติดต่อกันมีสองคน” พูดจบก็สูดหายใจลึกๆ พยายามหาคำพูดที่ดีที่สุดเพื่อไม่ให้หญิงสาวที่เอ่ยถึงทั้งสองคนเสียหาย
“นายนี่ก็หลายใจใช้ได้นะเนี่ย” พีเหมือนแกล้งแซวเพื่อน แต่ในใจก็อดเจ็บแปล็บไม่ได้
“ผิดแล้ว เพราะฉันรักเดียวมากต่างหากถึงได้เสียใจแบบนี้ จริงๆ ผู้หญิงคนแรกที่ฉันจีบ เธอเป็นพนักงานที่โรงแรมฉันเอง ตอนแรก ฉันก็ไ
