พีรดาตักซุปเข้าปาก กลืนลงไปคำแรกก็รู้สึกชื่นใจไม่น้อย จึงกินอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ได้สนใจชายหนุ่มตรงหน้า และไม่น่าเชื่อว่า มันจะทำให้หญิงสาวรู้สึกสร่างเมาได้มากเลยทีเดียว
“ดีขึ้นไหม” ปริญถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“อื้ม มึนหัวน้อยลง ตอนนี้ ฉันมีแรงจะคุยเรื่องงานกับนายละ” -พลางส่งยิ้มเพียงเล็กน้อยให้คนถาม
“พอดีว่าแม่ของฉันอยากให้ฉันเปิดสาขาโรงแรมที่ภูเก็ต ท่านคงไปดูข่าวเศรษฐกิจมา เลยเห็นว่าตอนนี้ที่ภูเก็ตกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว และเป็นจังหวัดที่ชาวต่างชาติให้ความสนใจมาท่องเที่ยว ท่านก็เลยมองว่าหากมาลงทุนที่นี่ก็คงจะคุ้มค่าไม่น้อย”
ปริญพูดด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน ใบหน้าหล่อเหลาแบบชาวเอเชียดูเคร่งขรึมขึ้นทันตาเวลาเข้าสู่โหมดการทำงาน เท่าที่ทำการบ้านมา โรงแรมส่วนใหญ่ที่ได้กำไรก็มักจะมีที่ตั้งอยู่ริมหากเช่นเดียวกับพีรดา และที่ดินแถบริมหาดแบบนี้ ส่วนใหญ่ก็เต็มไปด้วยอาคารร้านค้า หรือหากจะซื้อ
