EP10

1162 คำ

น้องเพื่อน.มันส์.ยั่ว Messy Relationship แนว อีโรติก (5P) ผู้เขียน : ตัวตึงดึงปฐพี / ยืนงงในดงนารี “ไม่จริงหรอกค่ะ ยังไม่ได้ลองทำไมถึงยอมแพ้ล่ะคะ ในสายตาหนูพี่ม่อนเท่มากเลยนะ ยิ่งตอนเล่นบาสยิ่งมีเสน่ห์ แถมพี่ก็หล่อมากด้วย ถึงพี่จะพูดจาโผงผางไปหน่อย แต่หนูคิดว่าพี่เป็นคนตรงไปตรงมาดี ถ้าเธอคนนั้นลองเปิดใจ เธอก็น่าจะเห็นอย่างที่หนูเห็นนะคะ” “เหอะ! ไม่ยักรู้ว่าเธอมองพี่แบบนี้” “ทำไมคะ ถึงจะดุแต่พี่ก็ใจดีนะ จำตอนที่หนูหกล้มได้ไหม พี่ยังให้หนูขี่หลังพาเดินจากสนามบาสไปถึงบ้านแน่ะ แถมยังทำแผลให้หนูด้วย คนเราก็ต้องมีข้อดีบ้างแหละ พี่ม่อนก็มีข้อดีค่ะ” เธอว่าแล้วยิ้มน่ารัก “ถ้ามีดีแล้วเธอชอบไหม” คำถามถัดมาทำปั้นหยาชะงักงัน เธอกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าเขา ในหัวก็ประมวลผลตามไปด้วย “หนูไม่ได้เกลียดพี่ม่อนสักหน่อย” “แล้วเธอชอบพี่ไหม” เขาถามย้ำ สีหน้าและแววตาจริงจังน่าดู “ทำไมถึงไม่ไปถามสาวคนนั้นล่ะคะ” “จะให้ไปถามใคร มีแค่เธอที่พี่พาไปสนามบาสด้วย” “ฮะ! คะ? นี่พี่ม่อนชอบหนูเหรอ” ปั้นหยาอุทานเสียงหลง “บอกแล้วว่าเธอซื่อบื้อ” เขาเอ่ยเสียงเนือย “หนู...” ปั้นหยาไม่คิดเลยว่าเดม่อนจะชอบเธอ เพราะตั้งแต่ต้นเขาเป็นคนที่แสดงออกชัดเจนกว่าใครว่าไม่ชอบให้มีเธออยู่ในบ้านนี่นา “แต่เธอคงชอบไอ้เท็มป์” เดม่อนพึมพำ ถ้าเทียบกันแล้วเขากับเท็มป์ก็เหมือนนรกกับสวรรค์ดี ๆ นี่เอง ทั้งการวางตัว การพูดจา บุคลิก เท็มป์ดูโดดเด่นกว่าเขาทุกอย่าง สาว ๆ ชอบทรงเจ้าชายทั้งนั้น “ถ้าชอบพี่เท็มป์ด้วยพี่ม่อนด้วยล่ะคะ” สาวน้อยหยั่งเชิงเขา เพราะถึงอย่างไรเท็มป์ก็ไม่ได้ชอบเธอ แต่เธอแค่อยากแกล้งเดม่อน “ถ้าเธอเปิดใจ พี่ไม่สนไอ้เท็มป์หรอก” เดม่อนว่าราวไม่ต้องคิดเลย และคำตอบทำคนฟังหัวใจเต้นระรัวทีเดียว เพราะตลอดเวลาที่ได้ไปไหนมาไหนกับเดม่อน ความใกล้ชิดสนิทสนมมันทำให้เธอหวั่นไหวกับเขาไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละ! เธอไม่กล้าไปคาดหวังอะไรกับผู้ชายหน้าตาดีแบบเขาหรอก เดม่อนเองแม้จะเย็นชากับสาว ๆ แต่เขาก็ยังเป็นที่ต้องการของพวกเธอเสมอ ตัวเลือกของเขามีเยอะอยู่แล้ว “เฮ้อ...” สาวน้อยถอนหายใจออกมา ก่อนที่เธอจะทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นหญ้าเขียวขจี นั่นทำให้รุ่นพี่หนุ่มนั่งลงข้าง ๆ เดม่อนเท้าฝ่ามือเอนไปด้านหลังทำให้เสื้อยืดที่สวมอยู่แนบไปกับกล้ามท้องจนปั้นหยามองเห็นลอนลูกที่เรียงตัวกันอยู่ภายใต้ผืนผ้า ทั้งแผงอกกว้างและมวลกล้ามหน้าท้องมันช่างมีเสน่ห์และน่าค้นหาจริง ๆ “พี่อกหักแล้วดิ” เขาพึมพำโดยไม่มองหน้าเธอ ที่จริงก็ไม่ได้คาดหวังขนาดนั้น เพราะพอเห็นว่าเธอสนใจพี่ชาย เดม่อนก็รู้แล้วว่าเขาคงไม่ชนะเท็มป์ที่รู้จักเธอมาก่อนหรอก เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีแบบหมอนั่น แปะ ๆ ทว่าครู่หนึ่งก็มีเสียงตบหน้าขาดังขึ้น ทำให้เดม่อนปรายหางตามองคนข้าง ๆ ปั้นหยากำลังตบหน้าขาขาว ๆ ของตัวเองแล้วยิ้มให้ “อะไร...” รุ่นพี่หนุ่มเลิกคิ้วถาม “นอนเล่นไหมคะ นอนตักหนู” คำถามทำคนฟังถึงกับลอบกลืนน้ำลาย หมายถึงให้เขานอนหนุนขาขาว ๆ นั่นน่ะเหรอ...นอนได้จริงดิ “ได้เหรอ” “อืม...ไม่สนก็ โอ๊ะ!” ยังเอ่ยไม่จบเจ้าของเส้นผมสีแดงเพลิงก็ทิ้งตัวลงมาเสียแล้ว หัวที่หนุนลงบนตักเธอก่อนจะพลิกตะแคงมาสวมกอดเอวบาง ๆ ของสาวน้อยไว้ ทำให้ปั้นหยาโน้มตัวลงไปหาเขา “สบายไหมคะ” เธอเอ่ยถาม และเห็นว่าเดม่อนอมยิ้มน้อย ๆ “สบาย...หอมด้วย” เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าพอใจ “ฟอด!” ทว่าจมูกและกลีบปากนุ่ม ๆ ที่แนบลงบนแก้มทำเอารุ่นพี่หนุ่มถึงกับเบิกตาโต พลิกตัวมานอนหงายทันที “เธอทำอะไร!” เดม่อนละล่ำละลักใบหน้าเขามันร้อนวาบขึ้นมาทีเดียวเมื่อถูกเธอหอมแก้มจัง ๆ “อ้าว! คิดว่าพี่ให้หนูหอมซะอีก” ปั้นหยาทำหน้าเหวอใส่ “นั่น...พี่หมายถึงตัวเธอหอม” เขาพึมพำ และเห็นว่าเธอถึงกับอายจนยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองทีเดียว “งื้อ! หนูเข้าใจผิดเหรอ” เสียงปั้นหยาอู้อี้ ทำให้เขาดึงมือเธอออก ก่อนที่เดม่อนจะเห็นว่าแก้มเธอแดงซ่านราวกับมะเขือเทศสุกเลยล่ะ “งั้น...ถ้าจูบล่ะ” เขาหยั่งเชิง สายตาคมมองจ้องหน้าเธอ “นั่น...พี่ม่อนต้องสอนแล้วค่ะ” ปั้นหยาเอ่ยเสียงเบา ก่อนที่เรียวปากหยักสวยของเขาจะกระตุกยิ้มจาง ๆ เดม่อนยันตัวขึ้นมาให้อยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าอ่อนใสของเธอ สายตาเหลือบมองผู้คนโดยรอบ ก่อนที่เขาจะรั้งท้ายทอยเธอไว้แล้วแนบจูบลงที่กลีบปากเล็ก ๆ สีสวยนั่น “อื้อ...อ่าส์...อืม” ปั้นหยาครางเบา ๆ ในคอ รสจูบของเดม่อนที่ดูเหมือนว่าเขาจะค่อย ๆ ทำ มันต่างจากของกันเนอร์ที่รุกรานเข้ามาแบบไม่มีผ่อนปรน ราวกับว่าเขาพยายามจะไม่เร่งร้อนอย่างไรอย่างนั้น เป็นจุมพิตที่ให้ความรู้สึกระมัดระวังผิดกับท่าทีเจ้าตัวลิบลับ มันช่างเนิบนาบและลุ่มลึกราวถูกเดม่อนดึงดูดลงสู่ห้วงลึกของมหาสมุทรไม่มีผิด “อ่าส์...อืม...ชอบไหม เธอลองแลบลิ้นออกมา” คนที่ละริมฝีปากออกเล็กน้อยเอ่ยถาม นั่นทำให้ปั้นหยาแลบลิ้นเล็ก ๆ ออกมาก่อนที่มันจะถูกเดม่อนดูดดุนเบา ๆ ความวาบหวามที่ก่อตัวขึ้นมอมเมาสาวน้อยจนร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง ยิ่งจูบรสชาติของมันก็ยิ่งเผ็ดร้อน จากที่แค่นัวเนียแผ่วเบาเดม่อนก็เริ่มไล้ลูบฝ่ามือขึ้นมาบีบคลึงทรวงเต้าเธอไปด้วย “อื้อ...พี่ม่อนอย่าค่ะ” ปั้นหยาปรามพลางดึงมือเขาออก “ทำไมล่ะ ตอนนี้เธอทำพี่เครื่องติดแล้วนะ จุ๊บ!” เขาเอ่ยเสียงพร่ากระเส่า แล้วจับมือขาว ๆ มาวางลงที่เป้ากางเกง นั่นทำให้ปั้นหยาเบิกตาโต เธอหลุบสายตามองตามสิ่งที่กำลังสัมผัสผ่านผืนผ้าแล้วก็ยิ่งหวาดหวั่นในใจ...นั่นมันอะไรน่ะ!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more