ห้าปีต่อมา...
ปรารินกำลังนั่งถักเสื้อสำหรับพ่อเลี้ยงการันต์และเด็กหญิงกานพลูด้วยความสุขใจ แต่ระหว่างที่เธอกำลังมีสมาธิกับการถักนิตติ้งอยู่นั้น เสียงของวันทองพี่เลี้ยงวัยกลางคนของเด็กหญิงกานพลูก็ทำให้เธอต้องละความสนใจจากนิตติ้งทันที
“แม่เลี้ยงคะ มาดูคุณหนูหน่อยค่ะ คุณหนูไม่ฟังฉันเลย” วันทองตะโกนมาจากข้างลำธารที่เธออยู่กับเด็กหญิงกานพลู
“เดี๋ยวฉันไป” ปรารินตอบรับก่อนจะเดินไปดูบุตรสาว คราวนี้ไม่รู้จะพยศอะไรอีก ว่ากันไปแล้วอารมณ์ของเด็กหญิงกานพลูไม่ต่างจากอารมณ์ตอนที่เธอกำลังตั้งครรภ์เลย
“ค่ะ แม่เลี้ยง” เสียงของวันทองตะโกนกลับมาอีกครั้ง
ร่างบางที่ยังคงความงดงามราวกับสาวแรกแย้มเดินไปที่ริมลำธาร ที่นั่นเธอพบว่าเด็กหญิงกานพลูพยายามที่จะจับลูกปลาตัวเล็กมาเล่น ซึ่งมันเสี่ยงต่อการลื่นไถลตกลงไปในลำธารเป็นอย่างมาก
“น้องกานพูลขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” เสียงของปรารินนั้นทำให้บุตรสาวตัวน้อยหยุดการเคลื
