ชินหวางอ๋องแต่งกายเต็มศักดิ์เพื่อเข้าไปสะสางราชกิจในราชวังหลวง เล่ออี้มิใคร่ปรากฎตัวว่าราชการในท้องพระโรงตั้งแต่ครั้งเป็นผู้ตัดสินความผิดของพระชายาเอกหวินชิงต่อหน้าเหล่าขุนนาง
หนึ่งสตรีที่เขารักดั่งดวงใจกลับมอบความอัปยศอดสูตอบแทนให้กับดวงใจอันภักดี
หนึ่งรักเพียงนาง
สองปีที่ร่วมเตียงเคียงหมอน
ความผูกพันในฐานะบิดามารดาของบุตร
หนึ่งบุรุษทุ่มเทหัวใจ หนึ่งสตรีกลับเอาไปเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้า
ความเจ็บปวดสาหัสดั่งฟาดถ้วยชาลงพื้นดิน หัวใจของบุรุษผู้อยู่เหนือบัลลังก์ยับเยินจนไม่มีชิ้นดี
แม้แข็งแกร่งสักปานใด ใจคนย่อมไม่ใช่หินผา มีสุข มีทุกข์ มีเจ็บปวด มีน้ำตา เล่ออี้ไม่นึกเลยว่าจะได้รับครบทุกรสชาติจากนางเพียงหนึ่งเดียว
ร่างสูงสง่าในชุดเครื่องทรงเต็มพิธีการ นั่งอยู่บนหลังม้า เล่ออี้ในวัยสามสิบห้าปี ผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านความเจ็บปวดมามาก แต่ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บช้ำที่สุดกลับกลายเป็นสตรีผู้
