ก่อนที่เสียงกรี๊ดร้องจะดังออกมาจากห้องนอน จนทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเปิดประตูเข้าไปดู ก่อนจะพบเข้ากับรัตติกาลที่กำลังจ้องมองไปที่หว่างขาภายใต้ชุดเดรสสั้นที่สวมใส่ด้วยความตกใจ
"เลือด พี่ดาวมีเลือดออกมาด้วยค่ะ"
ลินลดาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้าน ทั้งตกใจและกลัวในคราวเดียวกัน ก่อนที่นฤเบศร์จะรีบเดินมาช้อนอุ้มเอาร่างของคนที่ยืนนิ่งอึ้งขึ้นแนบอก รัตติกาลยกแขนขึ้นคล้องรอบลำคอเขาอัตโนมัติ นฤเบศร์รีบร้อนพารัตติกาลเดินลงไปยังรถของตัวเองที่จอดอยู่หน้าหน้าบ้านพุ่งทะยานออกไปจากตรงนั้นด้วยความเร่งรีบ ระหว่างทางที่ขับรถจากบ้านเพื่อไปโรงพยาบาลเขายังกระหน่ำกดเบอร์โทรหาสิงหนาทอีกหลายต่อหลายที
"โธ่โว้ย! ทำไมไม่รับวะพี่สิงห์"
เสียงทุ้มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด พร้อมกับหันหน้ามามองคนที่กำลังเอนตัวนอนอยู่บนเบาะรถ ฝ่ามือเรียวยังคงกอบกุมหน้าท้องที่แบนราบเอาไว้แน่น คราบเลือดก็ยังคงไหลอาบขาชวนให้ตกใจอยู่เช่นนั้
