เรือนหอหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านบนเนื้อที่มากกว่า 1 ไร่ ทันทีที่สิงหนาทพาหญิงสาวกลับมาถึง รัตติกาลก็ไม่พูดคุยกับเขาอีกเลย แถมไม่ได้ยินเสียงร้องไห้เหมือนก่อนหน้านี้อีก หญิงสาวทำเมินเฉยไม่สนใจจะมองหน้าเขาเลยแม้แต่นิด จนทำให้สิงหนาทรู้สึกไม่พอใจจนต้องจับกระชากให้หญิงสาวหันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับเขา
"เสียใจขนาดนั้นเลยหรือไงที่จะไม่เห็นหน้าไอ้เบสท์มันอีก"
รัตติกาลก็ยังคงเงียบอยู่เช่นเดิม เธอเดินดูรอบ ๆ บ้าน พร้อมกับร่างสูงที่เดินตามหลังเธอต้อย ๆ
"ฉันพูดกับเธอไม่ได้ยินหรือยังไงรัตติกาล?"
ก่อนที่หญิงสาวจะหันหน้ากลับมาเผชิญกับเขาอีกครั้ง ในเมื่อชีวิตหลีกเลี่ยงจากเขาไม่ได้ เธอก็ต้องอยู่จนกว่าความอดทนของเธอจะสิ้นสุดลงเช่นกัน
"ได้ยินค่ะ"
"ฉันถาม ได้ยินแล้วทำไมไม่ตอบ?"
"ไม่รู้จะตอบอะไร ฉันทำตามที่คุณต้องการแล้ว คุณพอใจหรือยังคะ ถ้าพอใจแล้วก็อย่ามายุ่งกับชีวิตฉันอีก"
"จะให้ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกนะรัตติ
