ตอนที่ 32 โลงศพ
เนื้อทองเดินหลงทางอยู่ในพื้นที่รกร้างว่างเปล่า ลานกว้างเต็มไปด้วยหลุมฝังศพจำนวนมากเห็นไกลออกไปจนสุดสายตา เสียงร่ำไห้วิงวอนร้องขอชีวิต ดังระงมลอยมาจากทุกทิศทุกทาง เนื้อทองก้าวเท้าเดินตามเสียงร้องเหล่านั้นไป จนกระทั่งมายืนอยู่ตรงหลุมฝังศพของใครคนหนึ่ง ร่างทารกอายุ ไม่พ้นขวบปีนอนตัวหงิกงออยู่ เนื้อทองเลื่อนสายตามองไปยังแผ่นไม้ผุๆ มีรอยถ่านสีดำขีดเป็นตัวหนังสืออ่านได้ว่า “เนื้อทอง”
เจ้าของร่างชื่อเดียวกันเซถอยหลังมาเล็กน้อย ปลายเท้าสะดุดเข้ากับกองดินพูนนูนสูงขึ้นมา จากนั้นพื้นดินราบเรียบเมื่อครู่ก็เต็มไปด้วยหลุมฝังศพและโลงศพทั้งเก่าใหม่ ใหญ่เล็กกองจนเต็มพื้นที่ ทุกโลง ทุกหลุม ล้วนเขียน เป็นชื่อเดียวกันคือ “เนื้อทอง” กองซากศพของคนจำนวนมากมีทั้งผู้หญิง ผู้ชาย เด็กเล็ก เด็กโต ทับถมสูงจนท่วมหัว ซากศพอันไร้ซึ่งวิญญาณเหล่านั้น เริ่มต้นขยับแขน ขยับขา หมุนคอหันมองกลับมายังคนที่ยืนง
