ตอนที่ 35 สอนไม่จำ
“ว่ายังไง คณิณพอจำได้หรือเปล่าว่าวันนั้น เนื้อทองท่องบทสวดมนต์ หรือว่าบทสวดอะไร”
คณิณทิ้งแผ่นหลังพักไปยังพนักเก้าอี้ ยกนิ้วชี้ขึ้นมาถูคิ้วตัวเองแรงๆ หลับตานึกไปถึงคืนวันเกิดเหตุ เสียงบทสวดเหมือนภาษาเขมรรัวเหมือนแรปเปอร์นั้นมันดังคุ้นๆ เหมือนเขาเคยได้ยินมันมาก่อนจริงๆ แต่พอคิดทบทวนดูแล้ว ตั้งแต่เด็กจนโตมายี่สิบปีเขาไม่เคยพูด ไม่เคยฟังและไม่มีเพื่อนคนไหนพูดภาษาเขมรให้ฟังมาก่อนหรือหากจะเป็นฉากหนึ่งฉากใดในการดูหนัง ดูละคร คณิณมั่นใจว่าตัวเองก็ไม่เคยดูหนังเรื่องไหนสวดมนต์อะไรอย่างนี้
“ผมไม่รู้เหมือนกันครับ ไม่รู้ว่ามันเป็นบทสวดของอะไร แต่ผมมั่นใจว่าผมเคยได้ยินมันมาก่อน ได้ยินมันแว่วๆ ผ่านบานประตู” คิ้วเข้มกระตุกต่ำ เข้าหากัน ภาพบานประตูไม้ขนาดใหญ่กับเสียงท่องบทสวดงึมงำคล้ายๆ เสียงนี้แหละที่เขาเคยได้ยิน
“ผ่านบานประตูอย่างนั้นเหรอ”
“มันคุ้นๆ อย่างนั้นครับพี่เทพ เหมือนผ
