เสียงเพลงหวานแผ่วเบาในค่ำคืนที่อวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้และไอเย็นจากลมทะเลพาผู้คนที่ยังหลงเหลืออยู่ในงานแต่งจูงมือกันออกมาเต้นรำกลางแสงเทียน ประหนึ่งโลกทั้งใบหยุดหมุนชั่วคราวเพื่อให้พวกเขาได้ซึมซับช่วงเวลาอันแสนพิเศษนี้
บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบลงเมื่อแขกส่วนใหญ่ทยอยกลับที่พักเหลือเพียงเสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ของคู่รักไม่กี่คู่และเสียงเพลงที่ดังคลอไปกับจังหวะก้าวเท้าอย่างเนิบช้าของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่ยืนเคียงข้างกันกลางฟลอร์เต้นรำใต้แสงไฟระยิบระยับ
“อืมม... นิตามึนหัวจัง...”
เธอพึมพำเบา ๆ พลางเอนศีรษะลงซบแผ่นอกอุ่นของเขา กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่ติดตัวชายหนุ่มกระตุ้นให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
พศิณหัวเราะในลำคอเบา ๆ มือใหญ่โอบเอวเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหู
“แล้วมอมตัวเองทำไมครับ ตื่นเต้นเหรอ?”
เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ดวงตาของเธอคล้ายจะเปล่งประกายแสงระยิบระยับแข่งก
