ชินไม่อยากเชื่อสิ่งที่อยู่ในแชทเลยแต่เจตต์ไม่ใช่คนที่จะพูดพร่ำเพ้อไปทั่ว ถ้าเขาบอกว่าเจอก็แสดงว่าเจอจริง ๆ
“ผม....ต้องไประยองครับ เดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย!”
“คุณชิน เดี๋ยวค่ะ!!”
พรีมรู้เรื่องที่ชินไม่สามารถขับรถได้มาจากเจตต์แล้ว เธอค่อนข้างเป็นห่วงเขาแถมตอนนี้เจตต์ก็ไม่อยู่ด้วย
“อย่ามาขวางผมนะ ผมต้องไปหาเธอให้ได้”
“พรีมไม่ได้จะขวางแต่คุณต้องมีสติมากกว่านี้นะคะ ขืนไปทั้ง ๆ แบบนี้คิดว่าเธอจะดีใจงั้นเหรอคะ ส่องกระจกดูสภาพตัวเองหน่อยสิ!”
“.....”
ชินทำงานติดต่อกันมาหลายวันและพักผ่อนน้อยเลยดูโทรมกว่าปกติ พรีมต้องใช้เวลาเกลี้ยกล่อมเขานานมากกว่าประธานหนุ่มจะสงบลง เธอบอกให้เขาไปอาบน้ำเตรียมตัวและเธอจะเป็นคนพาเขาไปเองแม้ใจจริงจะไม่ค่อยอยากยุ่งเกี่ยวก็ตามที
“เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย ถ้าคุณเจตต์ไม่ขอไว้ก็ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้วล่ะนะ”
พรีมกับชินขับรถไปเรื่อย ๆ เพื่อไปหาเจตต์ที่ระยอง ตลอดระยะเวลาที่ขับ
