พลั่ก!
“คุณพศิณ!!”
นิตารีบยื่นแขนออกไปประคองร่างสูงที่ล้มลงก้นจ้ำเบาเพราะหมัดหนัก ๆ ของชินแต่ยังไม่ได้สัมผัสตัวเขาเธอก็ถูกมือหนาดึงร่างเข้าไปหาซะก่อน
“มานี่!! จะห่วงมันทำไมผัวยืนหัวโด่อยู่นี่แท้ ๆ นะ!!”
“อ๊ะ!”
นิตาเซเข้าไปปะทะอกแกร่ง เขารวบเอวบางแล้วกอดเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เธอไปดูอาการชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับพื้น
“มายืนกอดเมียคนอื่นหน้าบ้าน ถ้าคนที่มีสามัญสำนึกเขาคงไม่ทำกันหรอกนะครับ”
พศิณเช็ดเลือดที่มุมปากออกก่อนจะลุกมาเผชิญหน้ากับชิน สายตาเขาแน่วแน่และเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทั้งสองคนสูงและมีขนาดตัวไล่เลี่ยกันถ้ามีเรื่องกันคงจบไม่สวยแน่
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะค-”
“หุบปากซะนิตา เธอเป็นเมียฉันทำไมถึงไม่เข้าข้างฉันล่ะ!”
เขาหันไปตะคอกเธอด้วยความลืมตัวก่อนจะหันกลับมามองหน้าพศิณด้วยสายตาหาเรื่อง อีกฝ่ายเองก็ไม่ยอมแพ้ชินเขาจ้องตาอีกฝ่ายกลับอย่างไม่กลัว
“พอเลยค่ะ!”
ก่อนที่ใครจะเป็นฝ่ายเริ่มนิต
