ร่างบางที่ดูซูบผอมลงไปถนัดตาสะกิดใจชินเข้าอย่างจัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาปล่อยปละละเลยเธอ? ที่เขาทำมันทั้งหมดเพื่ออะไรกัน?
ทำไมเขาโกรธเธอขนาดนั้น
ทำไมถึงได้คิดว่าเด็กสาวที่เติบโตมากับเขาจะทำเรื่องแบบนั้นลงไปได้?
ทำไม....เขาถึงไม่คิดจะฟังเธอเลย.....
ชินเองก็ไม่เข้าใจตัวเองแม้แต่นิดเดียวว่าเขาเป็นอะไรไป ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาพร้อมกันจนเขาตั้งรับไม่ทัน ความโกรธ ความเสียใจทั้งหมดที่มีเขาเอามันไปลงกับเธองั้นเหรอ
“นิตา”
เขายื่นมือออกไปพร้อมกับเรียกชื่อเธอแต่ดูเหมือนนิตาจะไม่ได้ยิน เธอไม่แม้แต่จะหันหลังมามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเธอไม่ได้ยินที่เขาเรียกหรือว่า....
เสียงของเขาไปไม่ถึงเธอแล้ว.....
“อาา....”
แม้มันจะเป็นแค่การเดินกลับห้องพักตามปกติแต่ชินสัมผัสได้ว่าระหว่างเขากับนิตามีกำแพงบาง ๆ ที่มองไม่เห็นกั้นอยู่ กำแพงที่เขาอาจจะฝ่าไปไม่ได้ กำแพงที่เขาสร้างขึ้นมาเอง
“พ่อครับ ผมควรจะทำย
