“เจ้าคนชั่ว ท่านทำสิ่งใดกับนาง ชิงเยี่ยนถึงได้เป็นเช่นนี้”
“ปล่อยข้านะ!!”
ชิงเยี่ยนสะบัดมือจากลู่หยวนจนได้ นางวิ่งไปหาลั่วหมิงจ้านในทันทีพร้อมกับกอดเขาเอาไว้แน่น
“ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้ากลัว”
ท่านอ๋องในวันนี้ตกใจแต่ดีใจจนหัวใจแทบกระโดดออกมา นางเลือกเขา นางเลือกที่จะวิ่งกลับมาหาเขาให้เขาปกป้องนาง เช่นนี้เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะเก็บคนตรงหน้าเอาไว้
“ชิงเยี่ยน เจ้าปลอดภัยหรือไม่”
“ท่านพี่ ข้าอยากกลับบ้าน ข้าอยากกลับแล้ว ข้าไม่อยากเห็นหน้าเขา เขาจะ…จะพาข้าไป ข้ากลัว ท่านพี่”
“ไม่ต้องกลัว ข้ามาแล้ว”
ท่านอ๋องหันไปมองหน้าจางลู่หยวน และจะเดินเข้าไปหาเขาแต่ชิงเยี่ยนดึงเขาไว้ เหมือนครั้งที่แล้ว นางก็ทำเช่นนี้ หรือว่านางจะ….
“ท่านพี่ อย่าฆ่าคนเจ้าค่ะ ท่านเป็นอ๋องหากคำร่ำลือนั้นออกไป คนจะกล่าวโทษท่านข้าไม่อยากมีเรื่อง พาข้ากลับเถอะเจ้าค่ะข้าไม่อยากอยู่ที่นี่”
“ชิงเยี่ยน ที่เจ้าไม่อยากให้ข้าทำร้าย
