บทที่สี่ 2

2049 คำ

ส่วนป้าแววนั้นรีบลากหลานสาวกลับมาที่ห้องพัก “ ป้าปล่อยหนูค่ะ หนูเจ็บ ” “ เจ็บสิดีจะได้จำ ” ป้าว่าพลางปิดประตูห้องแล้วเท้าเอวมองหลานสาวด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด “ จำอะไรล่ะป้า หนูไม่ได้ผิด ป้าก็เห็นว่ายัยไอรีนนั่นแกล้งทำน้ำหกให้หนูเช็ดแล้วเทน้ำใส่หัวหนู เราก็คนเหมือนกันนะป้า ทำไมต้องยอมให้มันกลั่นแกล้งหน้าด้าน ๆ แบบนั้นด้วยล่ะ ” “ ป้าไม่ได้บอกว่าให้ยอม แต่ก็ไม่ควรไปตอบโต้รุนแรงแบบนั้น วิธีการอื่นมีเยอะแยะไป ” “ วิธีการไหนของป้าล่ะ ” “ คุณเหมน่ะติดกล้องไว้ทั่วบ้าน เรื่องมาถึงขั้นนี้ป้าก็ตั้งใจจะไปเรียนให้คุณเขาทราบ แล้วคุณเหมจะว่าไงก็แล้วแต่ท่าน ” “ แล้วถ้าคุณเหมไม่ทำอะไรทั้งนั้นล่ะคะ เพราะนั่นมันคือผู้หญิงของเขาคนรักของเขา ไม่เท่ากับเราโดนรังแกฟรีเหรอ ” “ คุณเหมไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก ป้ารู้จักท่านดี ” น้ำหวานส่ายศีรษะ น้ำตาคลอเบ้า “ เรามันก็แค่คนใช้เลยไม่มีสิทธิ์มีเสียงทำอะไรใช่ไหมป้า กำ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม