EP.2 วันฝนพรำ
918 คำ
ห้องพักพนักงานโรงแรม
"อะไรนะ?! พนักงานสลับห้องลูกค้า" นุชตกใจเมื่อฝ่ายบริการเข้ามาสนทนา
"ค่ะพี่นุช ก็ห้องที่ต้องดูแลลูกเศรษฐีตาบอดนั่นไงสลับกับลูกนักธุรกิจอีกคน"
"แปลว่าห้องที่อังศุมาลินไปดูแล ผู้ชายคนนั้นเขาไม่ได้ตาบอด..ฉิบหาย!!"
"เป็นอะไรคะพี่นุช?"
"ปะ เปล่าหรอก"
นุชได้แต่รู้สึกผิด แต่ก็ไม่กล้าโทรบอกกับอังศุมาลินเรื่องนี้ เพราะเธอเป็นตัวตั้งตัวตี เร่งรีบให้สาวน้อยถอดเสื้อผ้าจนเปลือยอกท่อนบน
ห้าโมงเย็น
บ้านเช่า
ซ่าาา
กว่าอังศุมาลินจะนั่งรถเมล์ต่อรถสองแถวเข้ามายัง บ้านเช่า ก็ใช้เวลานานนับชั่วโมง เนื่องจากการจราจรติดขัดเพราะฝนตกหนัก มาถึงก็วิ่งเก็บเสื้อผ้าที่ตากทิ้งไว้ ทันทีที่ก้าวเข้าไปในบ้านก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นผู้ชายวัยกลางคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้กลางห้องโถง
บ้านหลังนี้มีห้องโถง ด้านหลังเป็นห้องครัว ส่วนริมข้างห้องโถงก็จะมีห้องนอนแยกสองห้องอยู่ติดกัน แม้พื้นที่ขนาดเล็กแต่แยกสัดส่วนเป็นระเบียบชัดเจนสะอาดสะอ้าน
"สวัสดีค่ะ คุณเป็นลูกค้าของแม่หรือคะ" อังศุมาลินยกมือไหว้ พร้อมกับหอบเสื้อผ้าในมือ
"ใช่แล้ว ลุงเป็นลูกค้าของแม่หนู"
"ถ้าอย่างนั้นตามสบายนะคะ"
"เดี๋ยวสิ..ได้ยินว่าหนูออกไปทำงานพิเศษ ทั้งน่ารักทั้งขยันแบบนี้ ลุงมีทิปสำหรับเด็กดีให้นะ"
ชายวัยกลางคนล้วงกระเป๋าออกมา พร้อมทั้งหยิบเงินแบงก์ห้าร้อยยื่นให้ แน่นอนว่าเงินขนาดนี้มันมากโขสำหรับคนหาเช้ากินค่ำ ตัวเล็กจึงรีบวางผ้าลงด้านล่าง เดินเข้าไปหยิบพร้อมยกมือไหว้แต่กำลังจะถอยอีกฝ่ายก็ลุกยืนเงื้อมือลูบผมยาวสลวยอย่างช้าๆ
หมับ!
อังศุมาลินแทบจะปลิวเมื่อถูกกระชาก ปรากฏว่าแม่เข้ามาพร้อมเสียงตวาด "กลับเข้าไปในห้องได้แล้ว! อาบน้ำอ่านหนังสือซะ"
เพราะไม่อยากให้ลูกสาวแปดเปื้อน อีกทั้งยังรู้ว่าลูกค้ามองด้วยสายตาพิศวาสมากกว่าเอ็นดู อังศุมาลินจึงรีบคว้าเสื้อผ้าแล้วกลับเข้าห้องล็อกกลอนประตู ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกก็ตาม แต่ทุกครั้งที่ถูกสัมผัสจากมือชายก็ทำให้รู้สึกกลัวจนตัวสั่น เพราะไม่อยากเป็นเหมือนกับแม่
สาเหตุที่แม่ก้าวเข้าสู่วงการขายบริการหรือค้าประเวณี เพราะหลังจากคลอดอังศุมาลินก็เหมือนถูกต้องคำสาป อังศุมาลินร่างกายไม่แข็งแรงจึงป่วยหนัก รักษาที่ไหนก็ไม่หายจนต้องย้ายไปโรงพยาบาลเอกชน แม่ยอมติดหนี้หลายแสนบาทเพื่อให้ลูกได้มีชีวิตอยู่รอด
ทั้งหมดก็เพราะเธอ
บาร์ KOE
สถานที่ให้ความบันเทิง ผู้คนสังสรรค์ปลดปล่อยอารมณ์สนุกสนาน เฉกเช่นเดียวกับนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่ฐานะทางบ้านร่ำรวย
"กูเห็นมึงนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาสักพักแล้วนะไอ้ฉลาม! มึงบ้าหรือเปล่าเนี่ย" เพื่อนทัก
"แล้วเสือกอะไรด้วยครับไอ้เดย์"
"ก็ไม่ได้อยากเสือกหรอกครับ แต่มึงเหมือนคนสติล่องลอย มึงเมากาวปะเนี่ย"
"เปล่า! วันนี้กูแค่เจอเรื่องสนุกๆ ก็เลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษเฉยๆ"
"เรื่องอะไรวะ"
เมื่อเพื่อนอยากรู้อยากเห็น ฉลามจึงกระดิกนิ้วเชิงเรียกให้ขยับเข้ามาใกล้ ทันทีที่อยู่ในองศาที่พอกระซิบได้ก็รีบบอกเล่า "เรื่องของกู! อย่าเสือกเดี๋ยวเหงือกสั่น"
"ไอ้สัด! เลิกกวนตีนสักวันจะตายไหม"
"ก็กูไม่อยากบอกไง ฮ่าๆ"
"เออออ เรื่องของมึงไอ้ห่า นั่งยิ้มน้อยเพ้อฝันเหมือนคนเสียเส้น"
นิสัยของฉลามชอบกวนส้นตีนยังเป็นจุดเด่น ชายหนุ่มกระดกเหล้าหัวเราะเมื่อเพื่อนหัวร้อน
"พี่ฉลามจำเชอรี่ได้ไหมคะ" สาวสวยเดินเข้ามาทักทาย ใส่เกาะอกสีแดงแปร๊ด "ที่อาทิตย์ก่อนเราเจอกันที่คลับไดอาน่า"
"จำได้ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ฉลามถาม
"ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ"
"ตามสบายครับ โต๊ะนี้ต้อนรับสตรีที่หน้าตาดีทุกคนอยู่แล้ว อยากดื่มอะไรสั่งได้เลยนะพี่เลี้ยง"
ฉลาม หนุ่มหน้าตาดี เจ้าเล่ห์ นิสัยกวนประสาท สูง 187 ผิวขาว ลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง ครอบครองอสังหาริมทรัพย์ระดับต้นของประเทศ อายุยี่สิบสามปี เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี4 ของมหาวิทยาลัยเอกชน มีดีทุกอย่างยกเว้นสันดาน!
เดย์ เพื่อนสนิทคนแรกในกลุ่ม หน้าตาหล่อ ขี้เล่น เพลย์บอยเจ้าสำราญ อายุยี่สิบสองปี ลูกเจ้าของโชว์รูมรถยี่ห้อดังนำเข้าจากต่างประเทศ เรียนคณะ วิศวกรรมศาสตร์ ปี4 มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉลามอยู่ห้องเดียวกัน
ทั้งสองหนุ่มสนิทรู้จักกันตั้งแต่สมัยประถม ซึ่งในกลุ่มมีผู้ชายอีกคน แต่วันนี้ไม่ได้มา
"พี่ฉลามคุยเก่งจังเลยนะคะ" เชอรี่ชม "หน้าตาดีแถมยังคุยด้วยแล้วสนุกสนาน"
"ที่พูดมาอาจจะดูเหมือนแค่เต๊าะเล่นๆ แต่ห้องพี่แอร์เย็นถุงยางก็พร้อมนะครับ รับประกันความจุกจะเอาลิ้นเบียดรูให้ปลิ้นเลย!"
"สมแล้วค่ะกับฉายาที่เชอรี่ได้ยินมา"
"อย่าเชื่อจนกว่าจะได้พิสูจน์นะครับ"
สาวสวยโน้มตัวลงกระซิบกระซาบ แน่นอนว่าชวนไปต่อที่ห้อง คงไม่ต้องบอกว่าคืนนี้จะเร่าร้อนแค่ไหน เพราะเขาเป็นหนุ่มฮอตที่มีฉายาในแวดวงสังคมกลางคืนที่ใครก็รู้จักกันดี
'ฉลามบุกเจ็ดยับ ฝังมุกเก้าเม็ด'
- ผู้เขียน
