EP.3 เพื่อนสนิท
1178 คำ
วันเสาร์
บ้านเช่า
"เป็นไงฝีมือการเย็บผ้าของฉัน เพราะว่าเธอนมใหญ่ต้องใส่เสื้อไซซ์พิเศษ แต่ช่วงเอวกับแขนมันไม่พอดีก็เลยต้องแก้ไข" ในวันหยุดอังศุมาลินลองชุดเสื้อผ้านักศึกษาที่ญาตินำมาให้ เป็นของที่ใช้แล้วของลูกพี่ลูกน้อง โดยมีเพื่อนสาวคนสนิทซึ่งทางบ้านเปิดร้านเย็บผ้านำไปตัดแต่งให้
"ขอบคุณนะหยาดฝน" อังศุมาลินยิ้ม
"อยากจะรู้จังว่านมของเธอหนักข้างละกี่กิโล เวลาเดินไปไหนมาไหนปวดหลังบ้างไหม ฮ่าๆ"
"ไม่ต้องมาแซวเลย"
"โอ๋ๆ ไม่งอนนะ ถือว่าดีจะตาย ผู้หญิงสมัยนี้อยากมีนมโตทั้งนั้น บางคนเสียเงินไปทำศัลยกรรม แต่เธอไม่ต้องเสียอะไร"
หยาดฝนอายุยี่สิบปีบริบูรณ์ ผมสั้นประบ่า รูปร่างผอมเอวบาง ผิวขาว หน้าตาดี เพราะเข้าโรงเรียนช้าเหมือนกันตั้งแต่ประถมทำให้ทั้งคู่พูดจาถูกคอ คบหากันเป็นเพื่อนตั้งแต่นั้น แต่นิสัยใจคอของหยาดฝนต่างจากอังศุมาลินมาก เนื่องจากมีนิสัยโผงผางเป็นคนพูดตรง
"แม่ไม่อยู่เหรอ" หยาดฝนถาม "มาทีไรก็เจอเธออยู่บ้านคนเดียวตลอด"
"ไม่อยู่หรอก ได้ยินว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าที่ตลาด"
"นี่ใกล้ถึงเวลาประกาศผลหรือยัง"
"อีกสักพักก็คงจะมีอีเมลส่งเข้ามาแล้วล่ะ"
"ตื่นเต้นจังเลย ฉันยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย ไม่รู้จะสอบผ่านที่มหาวิทยาลัยไหนบ้าง"
"อย่าดูถูกตัวเองสิ"
นิสัยแสนอ่อนหวานของอังศุมาลินตรงกันข้ามกับหยาดฝน นี่คือเหตุผลที่เพื่อนสนิทอย่างหยาดฝนดูแลปกป้องอังศุมาลินมาโดยตลอด
เวลาบ่ายโมงตรง
'กรี๊ดดดด!!'
เสียงกรีดร้องของหยาดฝนสะเทือนหลังคาเก่าจนสั่น อังศุมาลินยกมือขึ้นมาอุดหูทันที
"เราสอบติดมหาวิทยาลัยหลายที่เลย!! แต่ที่น่าตกใจคือทุนเรียนฟรีที่อาจารย์ขอให้ เราก็ติดคณะเดียวกันทั้งคู่นะอังอัง" มีเพียงคนสนิทเท่านั้นที่มักจะเรียกชื่อเล่นว่าอังอัง
"ดีใจเกินไปไหม กรี๊ดแก้วหูแทบแตก ฮ่าๆ"
"ที่ฉันดีใจที่สุดก็คือเราได้อยู่ด้วยกันไง!"
"แต่เราจะเลือกเรียนมหาลัยรัฐบาลใช่ไหม.."
"ฉันว่าเราเรียนเอกชนเถอะ เพราะเขาฝากงานให้นักศึกษาทุกคนที่เรียนจบด้วย จะได้ไม่ต้องเร่ไปสมัครงานเองให้เหนื่อย"
"แต่ถ้าเรียนมหาลัยเอกชน แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายอย่างอื่นก็ต้องสูงขึ้น ไหนจะค่ากิจกรรม ค่าเดินทางไปเรียน จิปาถะอีกมาก"
แกร๊ก
"ไปเรียนเอกชนเถอะลูก" เสียงประตูเปิดกว้างปรากฏว่าแม่กลับบ้าน น้ำเสียงนุ่มบอกกล่าวลูกสาว "อย่างที่หยาดฝนว่า มหาลัยเอกชนเขามีการรองรับให้เข้าทำงานหลังเรียนจบ แม่ว่าอนาคตคงจะดีกว่าถ้ามีหลักประกัน"
"แม่คะ แต่..."
"เรื่องค่าใช้จ่ายอย่างอื่นไม่ต้องกังวล แม่จะหามาให้แน่นอน อีกอย่าง ไหนๆ ก็ผ่านการคัดเลือกทุนเรียนฟรีแล้วรีบคว้าเอาไว้ดีกว่านะ ใช่ว่าทุกคนจะได้โชคดีเหมือนกับลูกแม่"
ผู้เป็นแม่อยากเห็นอนาคตที่ดีในภายภาคหน้า จึงพยายามเกลี้ยกล่อมให้ลูกสาวคิดไตร่ตรอง จนกระทั่งสุดท้ายจึงตกลงเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ซึ่งอาจารย์ส่งรายละเอียดขอทุนเรียนฟรีจนจบปริญญาให้
ผลประกาศคือสองสาวผ่านเข้าทั้งคู่
หมู่บ้านลีลาวดี
เวลาบ่ายสาม
ในเคหะหมู่บ้านแห่งหนึ่ง อังศุมาลินได้รับงานพิเศษให้มาดูแลผู้ป่วยติดเตียง มาถึงก็พบชายวัยชรานอนอยู่ ไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้
หมับ!
"อ๊ะ" ขณะที่กำลังเช็ดเนื้อเช็ดตัว ปรากฏว่ามีมือกระชากเอวบางจากด้านหลัง
"เหนื่อยไหม" ลูกชายเจ้าของบ้านวัยกลางคนถาม "พักสักหน่อยก็ได้นะ"
"มะ ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ"
"กินน้ำกินท่าก่อน มาถึงก็เห็นแต่เช็ดเนื้อเช็ดตัวดูแลพ่อของฉัน หนูคงจะเหนื่อยแย่"
"หนูไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ"
ขณะที่พูดคุยกัน มือของชายวัยกลางคนยังรุกล้ำจับเนื้อต้องตัว แม้เธอจะพยายามหลีกเลี่ยงแค่ไหน อีกฝ่ายก็รุกรานไม่เลิก
"ทำอะไรกัน?!"
"พ่อเปล่านะ!!"
เสียงแหลมตะคอกดัง สาวสวยดูเหมือนยังอยู่ในวัยนักศึกษาเดินเข้ามากระชากแขนของผู้เป็นพ่อ พร้อมดึงมือของอังศุมาลินเหวี่ยงทิ้ง
"นี่แกอ่อยพ่อฉันเหรอ! อีขี้ข้า" ด่ากราด
"คุณกำลังเข้าใจผิดแล้วนะคะ อีกอย่างฉันมาทำงานพิเศษไม่ใช่ขี้ข้า! พูดจาให้ดีหน่อย"
"ดูรูปร่างหน้าตาก็พอจะเดาออก พวกทำงานพิเศษแต่หวังจะใช้ทางลัดพ่วงอาชีพเสนอขายตัวให้คนรวยที่ว่าจ้างสินะ"
เสียงด่าดุดันพร้อมแววตาเกรี้ยวกราด ไม่รับฟังเหตุผลอะไร อังศุมาลินถอนหายใจไม่สบอารมณ์ ชายวัยกลางคนรีบลากลูกสาวถอยห่าง
"จันจิใจเย็นก่อนลูก" พ่อพูด "มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด อย่าไปด่าเด็กนี่เลย"
"ก็เห็นอยู่ชัดๆ ว่ากำลังนัวเนียกัน! ไม่รู้แหละ..ถ้าพ่อไม่ไล่มันออก จันจิจะฟ้องแม่"
"เดี๋ยวพ่อจัดการไล่ออกเดี๋ยวนี้เลย!"
ดูเหมือนเขาจะกลัวภรรยา รีบหยิบเงินแล้วยื่นให้กับอังศุมาลิน จากนั้นก็โทรไปทางบริษัทจัดหางานพิเศษเพื่อขอผู้ดูแลคนใหม่
ป้ายรถเมล์
"เฮ้อออ~วันนี้วันดีแท้ๆ อุตส่าห์ได้ทุนเรียนฟรีมหาวิทยาลัยดัง แต่ต้องมาอารมณ์เสียเพราะเรื่องแบบนี้" อังศุมาลินบ่นพึมพำขณะยืนรอรถเมล์ รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกต่อว่ารุนแรง แต่ก็ยังดีที่ได้รับเงินค่าจ้างเต็มจำนวน
Bull กระทิงบาร์
สถานที่บาร์แห่งนี้ ซึ่งเป็นร้านของพี่ชายที่ฉลามรู้จักนับถือ มักมารวมตัวกันในวันเสาร์หรือวันอาทิตย์เป็นประจำ
แกก
เสียงแก้วกระทบกันสองใบ เป็นฉลามมากับเพื่อนสนิทอย่างเดย์เช่นเคย ทันทีที่มาถึงก็ถูกจับจ้องเพราะความหล่อออร่าความรวยที่สาดส่อง
"ไอ้ซันแม่งเบี้ยวนัดอีกแล้ว มันไม่มาเที่ยวกับพวกเราหลายครั้งแล้วนะ" เดย์บ่น
"มึงก็รู้ว่ามันเล่นตัวจะตาย ฮ่าๆ"
"ก็ดีเหมือนกันจะได้ตัดคู่แข่ง สาวๆ จะได้มองแค่กูกับมึง ไม่ต้องมีมันมาหล่อเพิ่ม"
"ต่อให้จะมีมันหรือไม่มีกูก็ไม่สนใจ"
พูดคุยกันอยู่สักพัก เดย์ก็สะกิดฉลามให้มองสาวสวยที่เต้นร่อนยั่วยวนอยู่ฝั่งตรงข้าม สายตามองมาราวกับเชิญชวนให้เข้าไปมา
"สวยว่ะ" ฉลามพูด
"มีผัวแล้วมั้ง เมื่อกี้กูเห็นมีผู้ชายมาเอากุญแจอะไรสักอย่างด้วย"
"เหรอ..."
"แต่แม่งจ้องมึงไม่หยุดเลยว่ะไอ้ฉลาม"
เดย์ขมวดคิ้ว เมื่อเห็นสาวสวยยังคงเต้นยั่ว ฉลามคว้าเหล้าเพียวกระดกดื่มเค้นเสียงพูดย้ำ "เมียใครไม่รู้ แต่ถ้ากูอยากได้..กูก็จะเอา!!"
- ผู้เขียน
