EP.8 กลั่นแกล้ง!
969 คำ
ตัวเล็กรีบถอยห่างแล้ววิ่งเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อตั้งสติ ร่างกายของเธอสั่นเทาเพราะกลัว อีกทั้งยังไม่เคยถูกสัมผัสเนื้อต้องตัวลึกซึ้งแบบนี้ แต่ถือว่าชดใช้ให้แล้วก็หายกัน จะได้ไม่ข้องเกี่ยวอีก
บรื้นนน
โชคดีที่สักพักฝนเริ่มหยุด อังศุมาลินขอตัวกลับบ้านโดยจะเรียกแท็กซี่ แต่ฉลามบอกว่าจะออกไปข้างนอกพอดี จึงอาสาไปส่ง
หมับ!
"โอ๊ยยย" อังอังร้องเจ็บ
"แค่จับแขนเอง.."
"คือข้อมือหนูมันอักเสบนิดหน่อยค่ะ"
"แล้วทำไมตอนอยู่คอนโดถึงไม่บอก"
"ก็พี่เอาแต่...ตั้งหน้าตั้งตาดูดนม"
เอี๊ยด~
เขาเบรกรถกะทันหัน พร้อมจับข้อมือที่เจ็บขึ้นมา เพราะแรงทุบกระแทกประตูขอความช่วยเหลือจึงทำให้บวมแดง ฉลามถอนหายใจหงุดหงิด รีบเลี้ยวรถเข้าซอยที่กำลังจะผ่าน
คอนโดมิเนียมกลางกรุง
เจ้าของห้องหน้าตาดีเดินมาเปิดประตูให้ ฉลามพาอังศุมาลินเข้ามานั่งโซฟากลางห้อง หยิบกล่องอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาดูแลเบื้องต้น
"โทษทีไอ้สิงห์ที่มารบกวนกะทันหัน" ฉลามบอกกล่าว "กูขอยืมห้องแป๊บนะ"
"ห้องกูมีแต่อุปกรณ์ทำแผล ถุงยางอนามัยไปหาซื้อเอง ลืมไปปกติมึงก็พกเยอะอยู่แล้ว"
"ตลก..กูแค่พามาปฐมพยาบาลไม่ได้จะซั่ม!"
"ใครจะไปรู้ มึงมันหน้า..หม้อจะตาย ถ้าหมาตัวเมียมันครางชื่อมึงได้ กูว่าก็คงไม่รอด"
"หาแต่คุกหาแต่แนววิปริตมาให้กู!"
"เออๆ ตามสบาย กูออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงก่อน ขาดเหลืออะไรก็หยิบใช้ได้"
สิงห์หรือสิงหราช เป็นเพื่อนที่รู้จักกับฉลาม ถึงแม้จะอยู่คนละสถาบันกันก็ตาม เพราะพบเจอกันที่บาร์ของเฮียกระทิงบ่อยครั้งจึงสนิทสนม
"หนูไม่เป็นอะไรมากสักหน่อย" สาวน้อยพูด
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกไอ้นี่มันใจดี"
"มือหนูแค่ถลอกเป็นแผลไม่ได้ร้ายแรงนี่คะ"
"เคยมีคนบอกไหมว่าเธอแม่งโคตรดื้อ!"
บนรถ
หลังจากทำแผลเสร็จก็ขับรถเพื่อเตรียมจะไปส่งบ้าน แต่ยังคงตงิดใจเรื่องที่หลงทาง
"หนูคิดว่าน่าจะโดนแกล้งค่ะ"
"ไปทำให้ใครหมั่นไส้ละสิ ขนาดฉันเป็นผู้ชายแท้ๆ ยังอยากจะตบปากเธอเลย ปากดีเกิน"
"แต่พี่ทำนิสัยแย่ใส่หนูก่อนนะคะ ว่าแต่..แล้วพี่ไปทำอะไรที่นั่น ถึงหาหนูเจอ"
"รู้สึกเหงา ก็แค่ไปเดินเล่น"
อังศุมาลินทำหน้าไม่เชื่อ แต่ก็ไม่อยากถามให้วุ่นวาย อย่างน้อยเขาก็ช่วยเหลือเธอไว้ ขับรถสักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดัง ฉลามมองเบอร์ก็กดเปิดลำโพงที่เชื่อมต่อในรถ "ว่าไงไอ้เดย์"
(มึงอยู่ไหนเนี่ยไอ้ฉลาม)
"แล้วมึงโทรมามีอะไร"
(สรุปเจอน้องนมโตปี 1 ที่ตามหาหรือยัง กำลังแดกเหล้ามันๆ เสือกลุกจากวงออกไปตามหาผู้หญิงซะงั้น รีบมาเลยนะวันนี้สาวอย่างเด็ด)
"ไอ้..."
(ปกติมึงไม่ใส่ใจใครขนาดนี้นี่หว่า แปลกนะมึงเนี่ย เอาเป็นว่ารีบมากูรออยู่)
ตู๊ดดดด
ปลายสายกดวางทันทีไม่รอบทสนทนา
ฉลามพึมพำ "สัดดด เล่าซะหมดเปลือก"
ความจริงก็คือหลังจากตามหาอยู่สักพักไม่พบจึงแยกย้ายกันกลับ ส่วนฉลามออกไปเที่ยวร้านเหล้าต่อกับเพื่อนในคณะ ก็ไปอยู่เป็นประจำ พอถามเดย์ที่ตามมาทีหลัง ก็รู้ว่ายังไม่พบเจออังศุมาลินที่หายไป ฉลามจึงขับรถกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยอีกครั้ง เพื่อค้นหาจนเจอ
บ้านเช่า
"บ้านเธอหลังไหน นี่บ้านคนหรือบ้านผีสิงทำไมมันเก่าน่ากลัว แถมซอยยังเปลี่ยววิเวกวังเวง" ฉลามมองเข้าไปยังซอยเล็ก
"บ้านหนูอยู่ด้านในสุดค่ะ" สาวน้อยตอบ
"อยู่กับใครเหรอ"
"อยู่กับแม่สองคนค่ะ"
"พ่อเธอไปไหน"
"หนูไม่มีพ่อหรอกค่ะ"
คำพูดทำให้ฉลามชะงัก เมื่อเห็นแววตาและสีหน้าของอีกฝ่ายที่ดูเศร้า จึงรีบเปลี่ยนประเด็น "รีบกลับเข้าบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวก็เป็นปอดบวม ยิ่งนมโตอย่างกับเป็นมะเร็ง ถ้าเป็นปอดบวมเพิ่มอีกคงจะใหญ่เท่ายางสิบล้อ"
"เลิกลามก เลิกหมกมุ่นสักนาทีได้ไหมคะ เฮ้อ~เอาเป็นว่าหนูขอบคุณมากๆ ที่มาตามหา"
"ฉันยังไม่ได้เอามุกที่ฝังลำฟาดปากเธอเลย จะปล่อยให้ตายได้ไง"
"หนูไม่เข้าใจที่พี่พูดหรอกค่ะ มุกฝังลำนั่น.."
"งั้นเอาโซเชียลมา ฉันจะเพิ่มเพื่อนแล้วส่งลิงก์ไปให้ ว่างๆ ก็กดดูซะจะได้เข้าใจ"
โทรศัพท์อยู่ที่หยาดฝน แต่อังศุมาลินก็ยอมกดโซเชียลส่วนตัวให้ฉลามเพิ่มเพื่อน หลังจากกลับถึงบ้านก็ต้องโกหกแม่ว่าทำกิจกรรมจึงกลับช้า แม่ก็ไม่ว่าอะไรให้รีบอาบน้ำพักผ่อน
ห้องนอน
แกร๊ก
อังศุมาลินสวมใส่ชุดนอนเช็ดผมที่เปียกหมาด เดินไปเปิดโน๊ตบุ๊กรุ่นเก่าที่พอใช้ได้ มีไว้เพื่อทำรายงาน สักพักกดเข้าไปยังโซเชียลส่วนตัวเพื่อดูลิงก์ที่ฉลามส่งให้คลายความสงสัย
'สัตว์ประหลาด!!'
เสียงตะโกนดังจนต้องรีบดึงมือมาปิดปาก เมื่อมองเห็นภาพอวัยวะเพศชายที่เป็นรูปทรงประหลาด มีตะปุ่มตะป่ำน่ากลัวมาก เพราะเป็นเม็ดที่ฝังใต้ผิวหนัง จึงทำให้รูปทรงผิดแปลก
ตัวเล็กรีบกดปิดทิ้งทันที พร้อมกับความรู้สึกที่ตื่นตระหนกตกใจ จู่ๆ ใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจก็ผุดขึ้นมา นี่เขา..มีของลับที่น่าสยดสยองขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?!
- ผู้เขียน
