บทที่32
"มึงเดี๋ยวก่อน คือกูขอถามอีกนิดได้ปะ"
เฮ้อ! เอากับยัยน้ำพิ้งค์เถอะ นี่มันจะขี้สงสัยอะไรนักหนาเนี่ย ฉันยิ่งไม่ได้รู้เรื่องของพี่โยธาเยอะอยู่ด้วย เดี๋ยวพอตอบไปไม่ได้มันก็หาว่าฉันมีความลับอีก
"อะไรของมึงอีกเนี่ย" ฉันหยุดเดินหันไปทำหน้ายุ่งใส่มันที่คว้าแขนฉันให้หยุดเดิน
"มาเฟียมีจริงๆ เหรอวะ"
ฉันกลอกตามองบนเลยกับคำถามแสนไร้เดียงสาของน้ำพิ้งค์ จะมีจริงหรือไม่มีจริง ฉันเองก็ไม่รู้หรอกเพราะไม่เคยไปพบครอบครัวพี่โยธาเลย จะไปพบวันก่อนเพราะเรื่องที่พี่ชายพี่โยธาพูดไว้ก็ไม่ได้ไป เพราะพี่โยธาชิ่งหนีกลับไปซะก่อน จนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาเฟียมีจริงหรือเปล่า
แต่ถ้าทรงมาเฟียอะเคยเห็น ก็เห็นมาจากพี่โยธานั่นแหละ ตอนเขาโมโหผู้ชายคนนั้นที่เยาวราชไง
"กูก็ไม่รู้หรอกว่ามีจริงไหม รอกูไปพิสูจน์ก่อนละกันเดี๋ยวจะมารีวิวให้มึงฟัง เคไหม"
"แล้วมึงจะไปพิสูจน์ที่ไหน"
"ก็ต้องดงมาเฟียบ้านพี่โยธาป
