คุณครูของพี่เพลิง

Ep9

‘แล้วถ้าไม่ให้ฉันไปส่งแล้วเธอจะทำยังงัย’ เพลิงถามกลับ

‘เอ่อ ยังไม่รู้เลย แต่ฉันไม่อยากรบกวนคุณ เราไม่ได้สนิทกันสักหน่อย’ หลินปฏิเสธ

‘ก็สนิทกันซะซิ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปส่ง พรุ่งนี้ตอนเช้า เธอจะไป รร กี่โมง เธอค่อยโทรปลุกฉันล่วงหน้า 10 นาทีก็แล้วกัน เบอร์ก็มีแล้วใช่มั๊ย’ เขาพูดรวบรัดอยู่คนเดียว จนฉันก็ต้องยอมไปกับเขา สนิทก็สนิท เขาพาฉันกลับมาที่อู่อีกรอบเพื่อเอาเอกสารสำคัญ ชีวิตครูเหน๊าะอย่างน้อยต้อง 3 กระเป๋าเป็นต้นไป เขาพามาส่งที่บ้านเช่าฉัน ฉันพึมพำขอบคุณเบาๆ ป้าข้างบ้านที่ยังไม่นอนก็ชะเง้อคอยาวมาดู ว่าใครมาส่งฉัน เห้อ !!! ชีวิตครูสาว 4 ทุ่มกว่าจะถึงบ้าน

ฉันอาบน้ำแต่งชุดนอนเข้านอน พอถึงหมอนแทนที่จะง่วง นอนให้สมกับที่ง่วง สมองกลับไปคิดถึงใครบางคน เจ้าของหน้าเข้มๆ คิ้วหนาๆ ตัวขาว ปากแดง และที่สำคัญมีรอยสักเต็มแขนด้านขวา ไม่ๆๆ เขาไม่ใช่สเปคฉันเลย ฉันหวั่นไหวหรอเนี่ย แม้จะหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใจดีกับฉันไม่ได้ เขาอาจจะสงสารฉันก็ได้ ก็ชีวิตฉันน่าสงสารเหน๊าะ

เพลิงกลับมา ก็พบว่าลูกน้องยังไม่กลับ นั่งกินเหล้ากันที่ในอู่อยู่เต็ม มันชวนเขาแต่เขาปฏิเสธ เพราะกลัวจะดึกแล้วตื่นไปส่งครูไปโรงเรียนไม่ไหว แต่เขาไม่ได้บอกเหตุผลไป รำคาญพวกมันปากหมา พูดมาก

‘งัย เฮีย เอาเ**กลับไปส่งแล้วหรอ’ ไอโจเอ่ยทักขึ้นมาพอเขาทำท่าจะเดินเข้าห้อง

‘เจ๊ไหนมึงอ่ะ?’ เขางง ใครคือเจ๊ของพวกมัน

‘ไอเพชร ครูมึงชื่ออะไรว่ะ’

‘ครูหลินพี่โจ’ ที่นี้เพลิงก็เข้าใจแล้วว่ามันหมายถึงใคร

‘เพชร คืนนี้อย่าดึกเกินนะ แล้วไม่เจ็บแผลรึงัย มานั่งกินเหล้าอยู่’

เขาไม่ตอบเรื่องของเขา แต่สั่งน้องชายไว้ ก่อนเข้าอาบน้ำเพื่อจะนอน พวกมันแปลกใจพอสมควรที่คืนนี้เขาไม่กินเหล้ากับพวกมัน เพราะปกติเลิกงานกันแล้ว ไม่ไปไหนก็นั่งกินเหล้ากันที่นี้แหละ

Rrrrrr Rrrrrr

‘ฮัลโหล’ เขารับสายทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตา

‘ค่ะ นี้หลินนะ จะโทรมาปลุก อีก 10 นาทีมารับด้วยนะคะ’ เธอกลั้นใจโทรไปหาเขา เพราะคิดๆ ดูแล้ว ก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่าที่เขาว่าจริงๆ

เพลิงดูนาฬิกา ตี 6.20 เธอไปโรงเรียนเช้าขนาดนี้เลยหรอ แม้จะง่วงแค่ไหน แต่ก็ลุกตื่นขึ้นล้างหน้า แล้วคว้าเสื้อใส่ ก่อนจะคว้ากุญแจรถยนต์ พร้อมไปรับเธอ

หลินมานั่งรอที่หน้าบ้าน ไม่เกิน 10 นาที เพลิงก็ขับรถยนต์มาจอดหน้าบ้านเธอ

‘ปกติไปโรงเรียนเช้าแบบนี้ทุกวันเลยหรอ’ เขาทักจนทำให้เธอรู้สึกผิด เพราะตอนเธอโทรไป ก็รู้สึกว่าเขายังไม่ตื่นเลย เพราะตอนที่รับสายเสียงยังงัวเงีย

‘ก็ประมาณนี้แหละ เช้าไปใช่มั๊ย ขอโทษที่โทรปลุก’ เธอพูดเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด

‘ไม่เป็นไร ฉันเต็มใจ’ คำพูดแต่ละคำของเขา ทำให้ฉันอึ้ง!!! รู้สึกว่าจะมีความร้อนๆที่ใบหน้าลามไปถึงใบหู

‘ตอนเย็นเธอเลิกเรียนกี่โมง พร้อมเด็กรึเปล่า’

‘ไม่พร้อม เด็กเลิกก่อนครึ่งชม หลินเลิก 16.00’ เธอเริ่มรู้สึกว่าสนิทกับเขาเลยแทนตัวเองว่าหลิน คนฟังถึงกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก

‘ขอบคุณนะคะที่มาส่ง’ เธอยกไหว้เขา ให้ความรู้สึกเหมือนมาส่งลูกที่โรงเรียน

‘ตอนเย็นมารับนะ’ เขากำชับเธออีกที เพื่อให้เธอมั่นใจว่าเขามารับแน่ เธอพยักหน้ารับหงึกๆ ก่อนจะขนของลงจากรถ พอเขาออกรถไปเธอก็ยิ้มหน้าบาน มันก็รู้สึกดีอยู่นะ แต่พอหันหลังก็ต้องตกใจกับสายตาที่มีคนจ้องอยู่ รอยยิ้มค่อยๆหุบลงเมื่อได้ยอนคำถามของคนตรงหน้า

‘ใครมาส่งนะเจ๊’ นายพรหมเทพ ทำไมมาโรงเรียนเร็วจัง แล้วเอ๊ะ เรียกฉันว่างัยนะ?

‘พูดกับครูหรอ?’ ฉันพยายามทำเคร่งครึม

‘ใช่ พูดกับเจ๊แหละ เฮียมาส่งใช่มั๊ย รู้มั๊ยเฮียเขาไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้มาก่อน คบกันแล้วหรอ’ มันยังกวนตีนไม่เลิก

‘เปล่า พี่ชายนายแค่มีน้ำใจ มาส่งครูเพราะรถครูเสียงัย’ เหมือนพรหมเทพจะไม่เชื่อแถมแสยะยิ้มใส่ฉันแบบกวนตีน

‘แล้วอยู่ในโรงเรียน เรียกครูว่าครูด้วย’

‘รู้แล้วคร้าบบบบ ให้เข้ารั้วโรงเรียนก่อนเหน๊าะ ตอนนี้เรียกว่าเจ๊ไปก่อนได้ เพราะยังอยู่นอกโรงเรียน’ ฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับพรหมเทพ เลยรีบเดินเข้าโรงเรียนทันที

ฉันรอเวลาโรงเรียนเลิกอย่างใจจดใจจ่อ พอฉันแสกนนิ้วปุ๊ปก็จะไปยืนรอที่เขาส่งเมื่อเช้าทันที แต่ปรากฏว่าผู้ปกครองของฉันตรงเวลากว่า มารอรับอยู่แล้ว

‘มารอนานรึยังค่ะ’ ฉันกล่าวทักทายเขาเพราะรู้สึกเริ่มสนิทกันแล้ว

‘เพิ่งมาถึง เดี๋ยวเข้าไปที่อู่ก่อนนะ ทำงานค้างอยู่ เดี๋ยวค่ำๆพาไปกินข้าว หิวรึยัง’ เขาชวนฉันคุยแบบยาวๆด้วย ฉันเริ่มเขิน ทำแบบนี้เหมือนเราเป็นแฟนกันเลย พอคิดแบบนั้น หน้าฉันก็แดงระเรื่อด้วยความเขิน จนเพลิงหันมามอง

‘ร้อนหรอ เดี๋ยวเร่งแอร์ให้’ เขาเห็นเธอหน้าแดงแถมมีเหงื่อผุดซึมขึ้นตามกรอบหน้า ตอนเลิกเรียน หน้าตาเหมือนเด็กน้อย มอมแมม หัวฟูเล็กน้อย ดูน่าเอ็นดู

‘ป่ะ เปล่า สงสัยเดินมาไกลนะ อากาศมันร้อนด้วย’ เธอเสมองไปข้างนอก ไม่กล้าสบตาเขา จะบ้าตาย ทำไมเป็นคนใจง่ายแบบเน้