คุณครูของพี่เพลิง

Ep8

เพลิงให้ฉันนั่งรออยู่ด้านในห้องรับแขกเหมือนเดิม ลูกน้องเขาเหมือนเห็นฉันก็เห็นคนคุ้นเคยไปแล้วไปแล้ว ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันโคจรอยู่แถวนี้บ่อยจริงๆ ในช่วงเวลา เดือนสองเดือนนี้ แต่ก็ยังไม่ชินกับสายตาลูกน้องที่มองอย่างยิ้มๆ

ที่นี้เหมือนแหล่งมั่วสุม แต่ก็ไม่มีท่าทีของลูกน้องเขาที่หยาบคาย หรือ น่ากลัวขนาดนี้ แค่ชอบแซวตามประสาผู้ชาย

‘ไอแม็ก มาช่วยดูห้องเครื่องหน่อย ดูท่าน่าจะอาการหนัก’ เพลิงเรียกลูกน้องอีกคนมาช่วย ก่อนจะเข้าไปหยิบเครื่องมือในห้องที่หญิงสาวนั่งอยู่

‘นี่ คุณ นานมั๊ยอ่ะ ฉันเหนื่อยแล้วก็ง่วงด้วย วันนี้รู้สึกหลายเรื่องมากเลย’ เธอลืมตัวทำเสียงอ้อนๆไป เพราะว่าเธอเหนื่อยจริงๆ

‘น่าจะพอสมควร เธอนอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวถ้ามีแขกมาฉันให้ไปใช้ห้องรับรองอีกห้องหนึ่ง’ เขาเหมือนจะสั่งมากกว่าจะบอกเล่า เธอเลยพยักหน้ารับ เพราะวันนี้เธอเหนื่อยจริงๆ

‘ว๊าวววววว เฮียกับครูไอเพชรนี้พรหมลิขิตโดยแท้ ฮ่าๆๆๆ ดูท่าจะไปไหนไม่รอดแล้ว’ ไอ้โจเอ่ยแซวเมื่อเห็นท่าทีของเพลิงกับครูสาวในห้อง

‘พูดมากไอเวร รถเสร็จแล้วหรอ’

‘เขินอ่ะดิ๊ ไอเพชร มึงจะได้พี่สะใภ้เป็นครูประจำชั้นแล้วเว้ย’ เพชรที่นั่งเล่นเกมส์อยู่บนเก้าอี้ข้างๆ ก็ตะโกนกลับมา

‘อาจจะยากหน่อย เฮียเขาช้า ครูพละที่โรงเรียนรุกจีบหนักมาก แต่เท่าที่สืบมา ครูหลินไม่ได้เล่นด้วย’

‘ต่อไปเฮียมึง จะได้ทั้งความรู้และความรัก ฮ่าๆๆๆ’

‘ตีนกูนี่มาไอโจ’ เพลิงพูดจบก็ทำให้โจเงียบลงได้

แมกซ์พยายามหาสาเหตุของรถหญิงสาวที่พัง แต่มช้เวลาสักพักตั้งแต่ช่วงเย็นจนตอนนี้ เริ่มค่ำ

‘โห เฮีย ดูแล้วถ้าซ่อมน่าจะไม่จบอ่ะ น้ำมันเครื่องแห้งขนาดนี้ สงสัยน่าจะรั่ว เปิดมาก็ต้องคว้าน เปลี่ยนลูกสูบกับแหวนใหม่อีก ซื้อเครื่องมือสอง เซียงกง มาใส่ใหม่ดีกว่า’ ไอแมกซ์ดูแล้วถึงกับส่ายหัว

‘ถึงซ่อมก็ไม่จบอ่ะแบบนี้ น่าจะต้องเข้าออกเป็นว่าเล่น’

เพลิงสูบบุหรี่อยู่ ก็ปล่อยลงพร้อมใช้เท้าขยี้ พลางเข้าไปดู อืม ก็จริงแบบที่ลูกน้องบอก เดี๋ยวต้องเข้าไปคุยดู ไม่รู้เธอจะเข้าใจรึเปล่า

ชายหนุ่งใช้มือด้านที่มีรอยสักเต็มแขนผลักประตูเข้าไป มองเห็นเธอหลับพริ้มเหมือนเด็ก ชุดกระโปรงคุณครูร่นขึ้นเล็กน้อย มองเห็นขาเรียวขางๆ ทำเอาลมหายใจเขาเกือบสะดุด นอนไม่ระวังตัวเลย เดี๋ยวต้องเข้าไปสั่งห้ามลูกน้องเข้ามา ไม่งั้นได้เห็นภาพตรงหน้าเหมือนเขาแน่ ใจจริงอยากให้เธอเข้าไปนอนในห้องเขา บนบ้านที่เขาอยู่กับเพชร แต่เธอคงไม่ขึ้นไปแน่ ดูท่าทางแล้ว

‘เธอ เธอ’ เขาสะกิดเรียก แต่เธอคนนอนขี้เซา ลืมตาขึ้นมาพร้อมนึกขึ้นได้ว่า ตอนนี้ตัวเองอยู่ในท่าไหน รีบลุกขึ้นมาจัดกระโปรงให้เรียบร้อย

‘รถอ่ะ น่าจะหลายวันแน่เลย เพราะน้ำมันเครื่องรั่ว เลยทำให้น้ำมันเครื่องแห้ง เครื่อวมันเลยพัง น่าจะต้องสั่ง เซียงกง เอาเครื่องมือสองมาใส่แทน’ หลินได้ยินก็ต้องปากแบะ นี้รถเธออาการหนักขนาดนั้นเลยหรอ แล้วเธอจะทำยังงัยดี รถก็ไม่มีใช้ จะไปโรงเรียนยังงัย โอ้ย วันนี้เป็นวันที่แย่ของเธอ ชนิดที่ว่า นอยจนเรียกน้ำตาได้เลย

‘ฮือๆๆๆ ฮืออออ ขนาดนั้นเลยหรอ’ เธอพูดทั้งน้ำตา จริงๆ เธอเป็นน้องคนสุดท้อง ไม่เคยอยู่ท่ามกลางความกดกันอะไรขนาด พอเจอปัญหา ก็มีที่บ้านคอยโอ๋ คอยช่วย เธอเลยรู้สึกนอยมาเป็นพิเศษ

‘ร้องไห้ทำไม แค่รถพัง’ เพลิงพยายามตอบเธอเสียงเรียบ

‘ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้องร้องไห้ แค่รู้สึกเหนื่อยกับวันนี้มากเลย หิวก็หิว ง่วงก็ง่วง รถก็พัง แล้วก็คิดว่า ต่อไปจะไปโรงเรียน ยังงัย ก็ไม่มีรถ’

เธอพูดเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะยังสะอื้นอยู่ ชายหนุ่มมองเธออย่างเอ็นดู เธอยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย เวลาเจอปัญหาอะไร ก็ดูตกใจตื่นไปหมด นี้หรอ ครูที่ปรึกษาของน้องเขา ไอเพชรมันยังดูเข้มแข็งกว่าเธอเลย เห้อ ยัยเด็กน้อย

‘ ไปกินข้าวก่อน ไป’ เพลิงชวนแบบแข็งๆ แต่ท้ายเสียงมีความอ่อนโยนอยู่

เธอหิวข้าวมากจนไม่ต้องวางท่าอะไรแล้ว ก็ลุกเดินไปกับเขาแต่โดยดี

เพลิงพาเธอมาร้านข้าวต้มในอำเภอไม่ไกลจากอู่มาก ทั้งๆที่รู้สึกว่าไม่ได้สนิทกับเขานะ แต่ก็ไม่ได้อึดอัดที่มากับผู้ชายคนนี้ เหมือนเขาจะมาบ่อยพอนั่งรถ เจ้าของร้านก็ร้องทักทันที

‘อ้าววันนี้มากับใคร แฟนหรอ หน้าตาน่ารักเชียว’ เขาไม่ตอบแต่แค่ยิ้มๆให้ แต่เธอถึงกับเหว่อ แล้วทำไมไม่ปฏิเสธไปหน่อยว่าไม่ใช่

‘เธอจะกินอะไร’ เขาหันมาถามเธอที่ยังมองเมนูอยู่

‘นายสั่งเถอะ กินได้ทั้งนั้น’ เขาเรียกพนักงานมาสั่ง กับข้าวทำเร็วมาก สักพักก็มา แต่เหมือนหญิงสาวจะกินคนเดียว ส่วนเขาแค่จิบเบียร์แล้วดูเธอกิน

‘ทำไมไม่กินอ่ะ ไม่หิวหรอ’ หลินถามอย่างอายๆ เธอกินอย่างเดียว ไม่ได้เงยหน้าไปมองอีกฝ่ายเลย พอเริ่มอิ่ม ก็พบว่าเขาไม่กิน แต่นั่งดูเธอกิน

‘เธอหิว ให้เธอกินก่อน’ เขาพูดยิ้มๆแบบเอ็นดู เธอเลยไม่สนใจกินต่อ

‘แล้วหลังจากนี้จะไปโรงเรียนยังงัย’ คราวนี้เขาเป็นฝ่ายชวนคุยบ้าง

‘ยังไม่รู้เลย ไม่อยากคิด ปวดหัว ประมาณกี่วันได้ รถถึงจะซ่อมเสร็จ’

‘สั่งของ หาของ ก็ใช้เวลาประมาณ 2-3 อาทิตย์’

เธอกลืนน้ำลาย มันนานขนาดนั้นเลยหรอ

‘เดี๋ยวฉันไปรับไปส่งเอง’ หญิงสาวสำลักน้ำเปล่าที่กำลังกลืนพอดี น้ำหูน้ำตาไหล

‘แค่กๆ’ เขารีบส่งกระดาษทิชชู่ให้ เธอรีบโบกมือปฏิเสธ

‘อย่าดีกว่า ฉันเกรงใจ แค่นี้ก็รบกวนคุณจะแย่แล้ว’ เธอรีบบอกเขา ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เขาจะไปรับไปส่งเธอได้ยังงัย