เธอขับรถไม่ไหว เพราะร้องไห้ไปตลอดทางจนตัดสินใจแวะเข้าปั้ม นึกถึงเขาที่อ้อนวอนขอร้องเธอไม่ให้มา เธอแทบจะใจอ่อนอยู่แล้ว เธออดเสียใจไม่ได้ แต่เธอไม่อยากจมอยู่ในสภาพเดิมอีกแล้ว ไม่อยากกลับไปโง่อีกแล้ว การที่ต้องมีความรักแล้วต้องอยู่แบบหวาดระแวง ไม่เชื่อใจไม่ไว้ใจกัน เธอขอจบความสัมพันธ์นี้ดีกว่า เธอเจ็บแทบขาดใจก็จริง แต่ขอเจ็บครั้งเดียวดีกว่า
เธอลงไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเพราะต้องขับรถต่อ พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็สวนกับปลัดกรพอดี
‘น้องหลิน กลับบ้านหรอครับ’ ชายหนุ่มเอ่ยทักอย่างสุภาพแบบเขินๆ
‘ค่ะ’เธอตอบออกไปอย่างเสียไม่ได้ เธอไม่ได้อยากเจอใครในสภาพนี้ หน้าตาเธอคงดูไม่ได้ ตาบวมแดงช้ำที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
‘ไม่สบายรึเปล่าครับ’ เขาเป็นห่วงเมื่อเห็นหน้าของหญิงสาว
‘เอ่อ หลินไม่โอเคนิดหน่อย หลินขอตัวก่อนนะคะ พอดีต้องรีบขับรถกลับบ้าน’ เธอพูดจบก็เลี่ยงออกมาเดินขึ้นรถ เพื่อจะขับรถกลับบ้านต่อ
