“อืม เช็ดแค่แขนกับหน้าก็พอ นายไปนอนเถอะ”
“ทำให้ตัวเย็นก็ต้องเช็ดตัวด้วยสิครับ ถึงจะจำอะไรไม่ได้ แต่ป้ายแนะนำในร้านผมอ่านมาหมดแล้ว” พันเพลิงแย้ง และจัดการดึงผ้าห่มออก เผยให้เห็นร่างกายเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงนอนขาสั้น ความร้อนของพิษไข้บวกกับการนอนห่มผ้าของเธอ ทำให้เสื้อชื้นเหงื่อไม่น้อย
“อ๊ะ! พี่เช็ดเองได้ ขอล่ะช่วยฟังที่พูดหน่อย” เอิงเอยแย้ง พร้อมจะแย่งผ้าจากเขา แต่ชายหนุ่มก็จับผ้าไว้แน่นเลย
“ผมจะบอกพี่อีกครั้งเดียว นอนเฉย ๆ แล้วให้ผมจัดการ อย่าทำให้ผมหงุดหงิดสิครับ” ไม่รู้ทำไมเขาถึงขู่เธอแบบนี้ ทั้งที่พยายามทำตัวให้ดีแล้วแท้ ๆ แต่เอิงเอยก็ดื้อดึงเหลือเกิน
“นายนี่มัน...” เภสัชสาวไม่รู้เลยว่าควรจะเสี่ยงจุดชนวนด้านมืดของเขาหรือไม่ พันเพลิงดูไม่สบอารมณ์จริง ๆ สินะ
เวลาต่อมาผืนผ้าชื้นที่ถูกเจ้าของมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างก็ทำให้ใบหน้าของเอิงเอยยิ่งแดงซ่าน ไม่ใช่เพียงแค่กา
