ตอนที่42 ไปหาพ่อ

1617 คำ

... มหาลัยที่แม้จะยังพลุกพล่านไปด้วยนักศึกษาและคณาจารย์ แต่บรรยากาศภายในกลับเงียบกว่าปกติ เพราะสถานการณ์การสอบปลายภาคได้เดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว สอบครั้งสุดท้ายของมิ้งในรั้วมหาลัยระดับปริญญาตรี “จบสักที!” พราวพูดขึ้นหลังจากออกห้องสอบหลังเพื่อนสนิท “จบจริง?” มีนาถามเพื่อนกลับ “จบสิ กูมั่นใจ!” พราวย้อนทันที “เรียนๆ หลบๆ ใครเขาให้จบกันวะ” มิ้งถามกลับอีกคน แม้อยู่ห้องจะเป็นคนโดดเดี่ยวต้องเก็บอาการไร้ซึ่งรอยยิ้ม แต่เวลาอยู่กับเพื่อนก็ต้องซ่อนความเศร้าใช้ชีวิตอีกหน้ากาก ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงเหตุผลแรก ไม่ชอบให้ตัวเองอ่อนแอต่อหน้าใครมากมายเหตุผลหลัก “มึงหลบกว่ากูอีกอีมิ้ง” พราวว่าให้เพื่อนอย่างไม่ยอม “กูจบแน่นอน ร้อยเปอร์เซ็น” มิ้งตอบกลับอย่างมั่นใจ “พวกมึงก็เรียนและชิ่งพอกันนั่นแหละ” มีนาส่ายหัวให้เพื่อน “ว่าแต่คืนนี้ตี้ไหม” พราวเปลี่ยนเรื่อง “เหลือหรอ” มิ้งตอบอย่างเร็ว “แต่ไม่เอา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม