เหอะ เรียกไม่สนไม่พอแต่ยังกล้าเบือนหน้าหนีไปคุยกับไอ้หน้าอ่อนนั่นต่อ โคตรจะท้าทาย...
ไคโรเห็นแพรวาเบือนหน้าหันไปคุยกับรุ่นพี่ตรงหน้าต่อโดยที่ทำเป็นไม่สนใจตัวเอง มุมปากหล่อก็กระตุกยิ้มหยันทันทีก่อนที่จะก้าวขาเดินไปหาแบบที่ไม่สนใจว่าใครจะมองอยู่
กล้ามากที่เมินเขาแบบนั้นก็ต้องจับไปสั่งสอน
หมับ!
"น้อง!"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ไม่เป็นไร พี่ชายหนูเขาแค่หวงน้องเฉยๆค่ะ เดี๋ยวหนูค่อยทักไปนะคะ!" แพรวาตะโกนบอกปริญเสียงดังหลังจากที่ปริญทำท่าจะวิ่งตามตามมาด้วย เพราะจู่ๆเธอก็ถูกไคโรลากแขนให้เดินตามแบบไม่ทันได้ตั้งตัวจนขาพันกันแทบจะล้มอยู่แล้วแต่ไอ้คนที่ตั้งหน้าตั้งตาลากก็ไม่ได้คิดจะหันมาสนใจสักนิด ลากอยู่นั่นลากจนสุดท้ายพาเธอไปถึงบริเวณตึกที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านเท่าไหร่
ฟึบ!
ตุบ!
"อ๊ะ!" แพรวาร้องเสียงหลงออกมาหลังจากที่แผ่นหลังบางๆของเธอถูกผลักเข้ากับผนังตึกโดยฝีมือของคนตัวสูงที่ขยับตามมายืนคร่อมร่างกา
