“เธอทำไม่ได้หรอก” เขาทำหน้าเย็นชาใส่เธอ..แค่ติดพลาสเตอร์ยามันต้องใช้ทักษะขนาดไหนเหรอ เธอล่ะงง
“ทำไมจะทำไม่ได้คะ แค่ติดพลาสเตอร์” เธอเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาท้าทายเล็กๆ “ไม่ได้เย็บ หรือผ่าตัดซะหน่อย”
เขาเหล่มองเธอ ยิ้มมุมปาก ส่ายหน้าเล็กๆ “ถ้าเธอรู้ว่าแผลอยู่ตรงไหน เธอคงวิ่งหนี”
เธอนิ่วหน้า “ขนาดนั้นเลยเหรอคะ เป็นแผลที่ตับไตไส้หรือว่าที่หัวใจคะ”
“เล่นลิ้นเก่งนี่"
"ไม่ได้เล่นซะหน่อยค่ะ ลิ้นมีไว้ชิมโน่นนี่นั่นต่างหาก"
"งั้นเหรอ" เขาจ้องหน้าเธออย่างประหลาดใจ นอกจากจะเล่นลิ้นเก่ง ยังยั่วอารมณ์เก่งด้วย "ไม่กลัวฉันรึไง.."
"กลัวทำไมคะ คุณชายรองไม่ใช่แวมไพร์ซะหน่อย"
"ก็ได้ๆๆ” เขายิ้มมุมปาก “ในเมื่อเธออยากทำให้จนตัวสั่นขนาดนี้”
ว่าแล้วก็จับขอบกางเกงว่ายน้ำจะถอด..แล้วชะงักมือไว้ เผื่อเธอจะร้องห้าม แต่เธอกลับมองนิ่งเฉย
เขานิ้วหน้า “ไม่กลัวเหรอ??”
“กลัวอะไรคะ”
“ก็..ฉันกำลังจะถอดกางเกงนะ
