ตอนเดินออกมาเขาก็คิดมาตลอดทางว่าทำถูกหรือไม่ที่แกล้งน้องเมียด้วยการปล่อยทิ้งไว้ในป่าอย่างนั้น เขาพยายามไม่สนใจกระทั่งเสียงเรียกเข้าเงียบไปหลังจากดังเข้ามาหลายสาย แต่แล้วเมื่อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่แดดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีจางลงทำให้เขาเริ่มเกิดความไม่สบายใจขึ้นมาอีกครั้ง แต่พอจะย่างเท้าก็ต้องชะงักอีก เมื่อมองออกไปยังทุ่งดอกรักตรงหน้าที่ดอกไม้กำลังออกดอกบานสะพรั่งคราวนี้เขานึกอะไรขึ้นมาได้และสีหน้าที่จริงจังเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไป
เขานึกได้ว่าไม่ควรจะแกล้งเพลงพิณแบบนี้เลย หล่อนไม่ได้รู้เรื่องของเขาสักหน่อย แล้วแถมยังเต็มใจมาช่วยงานเขาถึงที่นี่ก็แค่หวังอยากได้เงินค่าเทอมกลับไปก็เท่านั้น บูรพานึกโกรธตัวเองว่าทำไมถึงใจร้ายนัก พอคิดได้ดังนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินเข้าป่าไปอีกครั้งในเวลาที่แดดยอแสงลงแล้วเพราะเป็นเวลาบ่าย ระยะทางเข้าไปในป่าก็ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน ป่านนี้สงสัยว่าเพลงพิณคงรอเขาด้วยใจจดจ่
