“ผมไปทำงานครับ และตอนนี้ก็เหนื่อยมากอยากพักผ่อน”
กรามแกร่งขบกันแน่นจนนูนราวกับว่าเขากำลังระงับอารมณ์ไว้สุดกำลัง ขณะเดินเลี่ยงจะขึ้นบันได แต่แม่เชอรี่ หน้างิ้วก็วิ่งมาดักหน้า และเข้าไปกอดแขนด้วยท่าทางสนิทสนม
“รู้ไหมคะพี่ณน เชอรี่รอพี่ณนทั้งวันเลย รอ ร้อ รอ...”
“แล้วคุณเชอรี่รอผมทำไมครับ ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย และอีกอย่าง... ผมไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเรื่องส่วนตัว”
ม่านมุกเห็นรณนพยายามจะแกะออก แต่สงสัยว่าชาติที่แล้วแม่นี่คงเกิดเป็นตุ๊กแกมั่งถึงได้มือเหนียวแบบนี้ เห็นแล้วก็อยากจะขึ้นไปลากแม่นี่ลงมาตบสักฉาดสองฉาด แล้วพูดกรอกสมองที่ดูท่าทางคงจะกลวงน่าดูของเจ้าหล่อนว่า
‘ผู้ชายคนนี้เป็นของฉันยะ’
แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น... จำต้องทำหน้าขมขื่น และต้องชอกช้ำมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นสีหน้าของมารดาที่เดินเข้ามาสมทบที่หลังเต็มไปด้วยความกังวล
“อีกหน่อยก็เป็น... ตาณนอย่างพูดไม่สุภาพกับหน
