ตอนนี้หล่อนคงไม่ต่างอะไรจากพวกยาจก ขอทาน ที่เขาทั้งขยะแขยงและแสนรังเกียจ และพยายามทำทุกอย่างให้หล่อนทรมานทั้งกายและใจ
“อย่าทำหน้าเหมือนจะถูกเชือดแบบนี้สิ ฉันไม่ฆ่าไม่แกงเธอหรอกน่า แค่จะทำให้ร้องครางต่างหาก...”
มือหนาเริ่มกระชากเนกไทของตัวเองออกไป ตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว และเข็มขัดหนังอย่างดี
ม่านมุกอึ้งไปนาน พูดไม่ออก ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ในคอให้กลับลงไปยังที่เดิมของมัน ก็ภาพที่เห็นตรงหน้ามันชวนให้น้ำลายไหลไม่หยุดนี่นา
ภาพอกกว้างสีขาวแต่แน่นหนั่นไปด้วยกล้ามเนื้อมัดงามเปิดเปลือยตรงหน้า เส้นขนสีนิลจำนวนไม่น้อยเกาะกุมกันอยู่บนนั้น หญิงสาวเผลอตัวมองอย่างตื่นตาตื่นใจ จ้องมองนิ่งราวกับไม่เคยเห็น ริมฝีปากแห้งผากจนต้องใช้ปลายลิ้นเลียไล้เบา ๆ
“ยั่วได้ดีมาก อย่างนี้ไม่ถึงชั่วโมงเราก็จบกันแล้วล่ะ”
คำพูดของเขาช่างเหี้ยมเกรียมไร้หัวใจยิ่งนัก แต่กระนั้นมันก็สร้างความร้อนฉ่าในกระแสเลือดไม่ห
