“พี่... พี่... ฮือ ๆ ๆ”
“แพรวดาวทะเลาะกับป้าอ่อน” รามิลเห็นแพรวดาวเอาแต่สะอึกสะอื้น ชายหนุ่มจึงพูดขึ้น
“ป้าอ่อน... จริงหรือคะ” พราวฟ้ามองหน้าป้าอ่อนด้วยความไม่เชื่อ
ป้าอ่อนส่ายหน้าน้ำตาคลอ
“หนูพราวเชื่อป้านะ ป้าไม่ได้ทำ คุณแพรวทำตัวเอง ทั้งตบตัวเอง ทั้งโขลกหัวตัวเองกับพื้น...”
พราวฟ้านิ่งอึ้งไปนานกับคำอธิบายของหญิงผู้มีพระคุณตรงหน้า ถึงแม้คำแก้ตัวของป้าอ่อนจะเชื่อยากมากมายขนาดไหน แต่เท่าที่รู้จักกันมาหล่อนก็เลือกจะเชื่อป้าอ่อน แทนการเชื่อพี่สาวของตนเอง
“พราวเชื่อป้าอ่อนค่ะ...”
หญิงสาวเข้ามากอดป้าอ่อนอย่างให้กำลังใจ ก่อนจะหันไปมองพี่สาวอย่างรู้ทัน เสียแรงที่สงสาร เสียแรงที่เห็นใจ สุดท้ายแพรวดาวก็เปลี่ยนนิสัยตัวเองไม่ได้สักที
“พี่แพรวทำอย่างนี้ต้องการอะไรคะ ป้าอ่อนไม่เคยคิดร้ายกับพี่แพรวนะ”
แพรวดาวแกล้งบีบน้ำตา แม้ภายในใจจะผิดหวังที่พราวฟ้าไม่เข้าข้างตนเองเหมือนรามิล “พี่ราม...”
