“เธอทำกับพี่อย่างนี้ได้ยังไงพราวฟ้า ทำได้ยังไง!...”
แก้วในมือถูกปาใส่ผนังห้องนอนในคอนโดที่ตนเองซื้อไว้ยามที่ไม่อยากกลับบ้านด้วยความเกรี้ยวกราด
คำพูดของแพรวดาวไม่สามารถทำให้เขาเชื่อถือได้... แต่ภาพที่เห็นกับสองตานี่สิ มันทำให้หัวเราะเจ็บระบม พราวฟ้าก้าวออกมาจากห้องนั้นจริง ๆ พร้อมกับเด็กหนุ่มคนนั้น
ทำไมนะ ทำไมลูกสาวของตระกูลนี้ถึงได้โลเล เรรวน เชื่อใจไม่ได้ถึงเพียงนี้ ทำไมกัน!
มือหนาใหญ่สีแทนกระดกแก้วเหล้าฝรั่งรสเลิศผ่านลำคอแกร่งพรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะรินใส่ใหม่อีกครั้ง และก็จัดการทำให้ของเหลวนั้นผ่านลำคอไปแบบเดิม จนสติเริ่มพร่าเลือน จึงได้ฟุบหน้าลงกับฝ่ามือใหญ่ของตนเองด้วยความชอกช้ำ
แม้จะเมามายแค่ไหน แต่รามิลก็หาลืมความเจ็บปวดจากเหตุการณ์ในวันนี้ได้เลย
ดึกดื่นค่อนคืนรามิลก็ยังไม่กลับบ้าน โทรไปก็ปิดเครื่องหนี พอโทรไปหาที่ทำงานก็ไม่อยู่ ไม่รู้ว่าพี่รามของหล่อนไปอยู่ที่ไหนกันแน่ตอนนี้
