2 เดือนต่อมา
"มะม่วงครับ" กรถือจานมะม่วงมาวางไว้ให้ ร่างแกร่งที่นั่งดมยาดม อยู่ตรงโซฟาห้องนั่งเล่นของบ้าน
"มันเหม็นอะไรนักวะ"
"ผมไม่ได้กลิ่นนะครับนาย"
"เมื่อไหร่ดามิจะกลับมา" เสียงเข้มเอ่ยบ่นออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิด เพราะวันนี้มีหมอนัดตรวจไปดูเพศลูก เลยต้องไปรับคอปเตอร์ที่โรงเรียนเร็วขึ้น อีกอย่างเขาอยากจะไปรับลูกเองแต่แค่ก้าวขึ้นรถไปก็แทบจะอ้วกแล้ว ถึงจำใจต้องรออยู่บ้านแล้วปล่อยให้ดามิไปรับแทน
"มานั่นแล้วครับ" กรพูดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ไม่นานดามิที่ตอนนี้เริ่มจะมีหน้าท้องนูนขึ้นมาก็ลงจากรถมาพร้อมกับคอปเตอร์
"ปะป๊าาาาาาา" เด็กน้อยตะโกนเรียกป๊าเสียงดังลั่นบ้าน ก่อนจะวิ่งทิ้งกระเป๋านักเรียนตรงเข้ามากอดผู้เป็นป๊าไว้แน่น "มะมี๊บอกว่าน้องแกล้งปะป๊าอีกแย้วเหย๋อ"
"น้องไม่รักปะป๊าเลยครับ ตอนนี้คอปเตอร์คงต้องรักป๊าแทนน้องเยอะๆ แล้ว" เมฆาพูดในขณะที่อุ้มตัวลูกชายขึ้นมา
