2 ปีต่อมา
"คาเมลค้าบบบบ" เสียงคอปเตอร์ตะโกนดังมาจากหน้าบ้าน ทำเด็กน้อยหน้าหวานที่นอนกลิ้งตัวอยู่บนพื้นกลางบ้านรีบหยัดตัวนั่ง หันไปมองพี่ชายด้วยสีหน้าดีใจ
"เต้อเต้อ" เสียงเล็กที่ดังออกมาจากเด็กน้อย พร้อมท่าทางดีใจรีบดิ้นตัวไปมาเมื่อเห็นพี่ชายวิ่งเข้ามาหา
"ดีใจใหญ่เลย เห็นพี่ชายเป็นไม่ได้" ดามิที่เดินตามหลังคอปเตอร์เข้ามาเห็น พูดเอ่ยขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม ทุกวันดามิกับเมฆาจะไปรับคอปเตอร์ที่โรงเรียน เป็นปกติที่ทุกเย็นจะเห็นคาเมลทำท่าทางดีใจที่ได้เห็นพี่ชายกลับมาหา เพราะสองคนตัวติดกันมาตั้งแต่เกิด คอปเตอร์เฝ้าดูแลน้องมาด้วยตัวเอง สอนน้องเรียกชื่อตัวเองทุกวันจนคำแรกที่คาเมลพูดได้ก็คือคำว่า ‘เต้อ’ ก็มาจากคอปเตอร์นั่นแหละ จนมาถึงตอนนี้แล้วยังเรียกแต่ชื่อพี่ชายเป็นแค่คำเดียว ชื่อมะมี๊ปะป๊าก็ยังพูดไม่ได้... รักกันแค่ไหน เธอคงไม่ต้องบรรยาย แค่มองไปที่ภาพตรงหน้าตอนนี้ที่คอปเตอร์กำลังจูบฟัดแก้มน้องสาวอ
