ต้าหวางทรงครอบครองพระวรกายของพระนางอย่างเป็นเจ้าของ ทรงทำให้พระนางกุ้ยเฟยทรงร้องแผ่วเบา เหมือนแมวเซาก็มิปาน ริมพระโอษฐ์ครอบครองซุกซนเล่นจนเพลิงพระหทัย พระนางทรงดิ้นรนด้วยความกระสัน ต้าหวางพอใจกับสิ่งที่เห็นตรงพระพักตร์ ทรงทราบว่าพระนางพร้อมสำหรับพระองค์
ต้าหวางทรงถอดฉลองพระองค์โยนไปไหนไม่ทราบ ทรงถกอาภรณ์ขาวสะอาดตาที่รุ่มร่าม ทรงดำริอยากจะกระชากทิ้งเสียเดี๋ยวนี้ ทรงไม่ดำริเปล่า ยังกระชากตามพระดำริเอาไว้ พระนางทรงทอดพระเนตรเห็นอาภรณ์ของพระนางเองที่ฉีกขาดรู้สึกตกพระทัย และเสียดายพระภูษาแพรไหมชั้นดีที่ทรงให้หลังวันถวายตัว
แต่ไม่ทันได้ดำริสิ่งใดต่อ ต้าหวางทรงเข้าไปในพระวรกายของพระนางทันที ทั้งที่พระนางยังไม่ตั้งพระสติ มันทั้งรวดเร็วและฉับไว ทรงดิ้นรนรัดพระองค์ พระนางได้ยินสุรเสียงของต้าหวาง ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน คล้ายเหมือนพระสุรเสียงเจ็บปวดทำให้พระนางตกพระหทัย กุ้ยเฟยจึงทรงผ่อนคลาย ต้าหวางทร
