ไป๋กุ้ยเฟยทรงพระสางพระเกศาที่สยาย ประทับนั่งหน้าคันฉ่องบานใหญ่ เหม่ยฮัวลงน้ำมันทาลงบนพระเกศายาวดำขลับสยายยาวของพระนาง หลินเซียวใช้ถือไม้ห่อยกระถางกำยาน กลิ่นไม้จันทน์ขาวใบเล็กปัดไปมาเหนือพระเกศาสยายเล็กน้อย ส่วนเม่ยเหนียงจุดตะเกียงเพิ่มความสว่างในยามค่ำคืน
“เสี่ยวเฟิ่ง” ต้าหวางทรงมีพระสุรเสียงกังวลร้อนพระทัย ก้าวย่างพระบาทด้วยความเร่งรีบ กุ้ยเฟยทรงยกพระหัตถ์ไล่ทุกคนออกจากตำหนัก พระนางทรงลุกขึ้นจากตั่ง เสด็จมาหาต้าหวาง
“มาตรงนี้เพคะ” ไป๋กุ้ยเฟยทรงจับพระหัตถ์ให้ทรงลงประทับนั่งบนตั่ง ต้าหวางทรงให้พระหัตถ์แตะลงบนหน้าผากของนาง แล้วจึงเอ่ยพระโอษฐ์ด้วยความสงสัย
“เจ้าไม่ได้ตัวร้อน เหตุใดจึงให้หมอหลวงเว่ยเข้าเฝ้า อีกทั้งผู้คนต่างบอกว่าเจ้าป่วยหนักหาสาเหตุมิได้ด้วยเล่า”
“หม่อมฉันอยากพิสูจน์ อะไรเสียหน่อย”
“พิสูจน์เรื่องอะไรหรือ”
“อีกไม่ช้าจะทรงได้คำตอบ ทรงอดพระทัยรอหน่อยนะเพคะ”
“อะไรกัน ทำไมแ
