ในหอโรงน้ำชา เสียงดนตรีและเสียงครึกครื้นดังเป็นระยะ นางรำร่ายรำบนเวที อวี้เฟิ่งหันไปมอง นางระบำส่งสายตามองมาทางอวี้เฟิ่ง เป็นสายตาเล้าโลมนาง อวี้เฟิ่งรู้ทันทีว่านางต้องการอะไรจึงหันกลับมามองต้าหวางที่ประทับนั่งตรงข้างนาง ต้าหวางทรงเสวยน้ำชา แล้วจึงทรงวางถ้วยลงแล้วทรงตรัสถาม
“เสี่ยวเฟิ่ง”
“เจ้าค่ะ” อวี้เฟิ่งเอ่ยจบหันกลับไปมองเบื้องล่างอีกครั้ง ต้าหวางทรงแย้มพระโอษฐ์
“เมื่อครู่เจ้าหึงหวงข้าหรือ”
“เปล่าเพคะ” อวี้เฟิ่งหันมาดื่มน้ำชา ทันใดนั้นได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมอยู่หน้าโรงน้ำชา อวี้เฟิ่งมองชาวบ้านถูกทำร้าย พวกกลุ่มคนร้ายโยนมีชายหนุ่มในชุดขุนนางเข้ามาตบหญิงนางนั้น นางเองร้องขอชีวิต บอกว่านางไม่มีเงินที่จะส่งให้ทางการแล้ว ชาวบ้านต่างมารุมดู อวี้เฟิ่งกระโดดลงมาจากระเบียงชั้นสองพร้อมกับต้าหวางอย่างปลอดภัย องครักษ์และกงกง ตามพวกเขาลงมาเช่นกัน
อวี้เฟิ่งเข้าไปชกหน้าทหาร ทหารเหล่านั้นเข้ามาว
